نحوه تجلی ارکان هنر سینما در معماری بر پایه ادراک محیطی

وجود مطالعات و پژوهش های فراوان در مقوله ارتباط میان معماری و سینما، بیانگر وجود ارتباط معنایی و وجوه مشترک میان این دو حوزه هنری است . یکی از مباحث عمده در بررسی رابطه میان معماری و سینما آن است که چگونه هریک از این دو حوزه می تواند در ارتقا و پیشرفت حوزه ی دیگر موثر باشد. هردو رشته زمان، فضا، نور، رنگ و صدا را دستکاری می کنند؛ در سینما، برای تقویت روایت از یک فیلم و در معماری به منظور آشکار کردن ایدههای پشت یک طراحی . در نگاه اول به نظر می رسد که در این رابطه متقابل ، اهمیت شناخت معمارانه و تسلط بر هنر فضاسازی برای سینماگران به مراتب ملموستر و شناخته شدهتر از اهمیتی است که سینما می تواند در یاری رساندن به معماران و شهرسازان داشته باشد، اما باید گفت که سینما از جوانب مختلفی می تواند در حوزههای معماری اثرگذار باشد.هدف پژوهش یافتن روشهای تجلی ارکان هنر سینما در معماری بر پایه ادراک محیطی است . روش تحقیق مورد نظر در این مقاله از نوع توصیفی -تحلیلی است و در زمره پژوهش کاربردی قرار می گیرد و روش گردآوری و جمع آوری اطلاعات از نوع کتابخانه ای می باشد. در این تحقیق مولفه های مشترک و تاثیر گذار دو رشته معماری و سینما معرفی و بحث های نظری مربوط به هرکدام ارائه می شود. با مقایسه ی نظری هریک از این مولفه ها به شناخت بهتری از کارکرد آنها در سینما و معماری می رسیم و در انتها با طراحی و ارائه اسکیس رکن های مشترک را تحت عنوان ادراک محیط به زبان معماری ارائه می دهیم .

Keywords:

معماری , ارکان سینما , ادراک محیط , ذهن