نگاهی اجمالی به رویکرد میان انسان، طبیعت و معماری

تمام فعالیت ها و اقدامات بشر، نمودی در طبیعت دارد و در حقیقت ریشه و بنیاد آن در طبیعت است . بر این اساس تمامی نوآوری های بشر در زمینه ی علوم و مهارتهای زندگی ، چیزی به جز کشف گوشه ای از طبیعت نبوده و چیزی به عنوان اختراع وجود ندارد. آنچه را که ما به عنوان اختراع از آن نام می بریم ، در حقیقت همان کالبدی کردن نسبتی از مفاهیم و قوانین کلان موجود و جاری در طبیعت است که از آغاز پیدایش جهان هستی و از میلیونها میلیون سال پیش وجود داشته و در حال تکرار بوده و فقط ما از آنها بی اطلاع بوده ایم . همه ی این ها مقدمه ای است برای به تصویر کشیدن چگونگی رابطه میان اجزا و عناصر طبیعت و نحوه تاثیر آنها بر زندگی روزمره انسان و در نهایت ، چگونگی شکل دهی این عوامل به معماری انسانی . از راه دقت و تفحص در معماری پدیدههای طبیعی در مقیاس ذره و کلان اعم از جمادات، گیاهان، جانوران و در افقی وسیع تر، ابعاد وجودی انسان، می توان به دستاوردهای بزرگ معماری رسید. در واقع معماری را می توان به عنوان پدیده نوینی که دستاورد رابطه منظم و دو جانبه انسان و طبیعت است تعریف کرد که در نهایت معماری با انسان به عنوان آفریننده خود و طبیعت به عنوان بستر خود، رابطه ای دارای نظم سلسله مراتبی و رفت و برگشتی خواهد داشت . طراحی معماری بدون ارتباط برقرار کردن با انسان و محیط اطرافش غیرممکن خواهد بود. انسان، طبیعت و معماری هر سه به صورت زنجیروار، چرخه ی زندگی انسان را تشکیل می دهند و حرکت این چرخه مقدور نیست مگر به واسطه ارتباط پیوسته و منظم میان این سه حلقه اصلی زنجیره زندگی انسان.

Keywords:

انسان , طبیعت , معماری