بررسی عناصر معماری ایرانی در جهت ایجاد حس نوستالژی (خاطره انگیزی ) در بوتیک هتل دالانجهان اصفهان

پیشرفت جوامع بشری و رو به مدرنیته شدن معماری متاسفانه علیرغم پیشرفت تکنولوژی، سبب به وجود آمدن مشکلات روزافزون روانی در اکثر شهروندان شده است ، این مقاله در حقیقت تحقیقی در رابطه با تاثیر نوستالژی بر معماری و حس تعلق به محل سکونت در هتل به عنوان مکانی که بیشتر افراد در مسافرت ها به عنوان اقامتگاهی موقت جهت استراحت و به آرامش رسیدن انتخاب می کنند، نوستالژی، احساس بی نهایت قدرتمندی است ، این احساس می تواند ما را بالا ببرد، آسوده خاطر سازد، خاطرات محبت آمیز برای ما ایجاد کند و یا ما را به پائین بی اندازد، ما را بسیار گوشه گیر و تنها نماید و یا افسرده و مضطرب سازد،تنها چیزی که پس از سالها دوری یک شهروند را به شهر و کشورش باز می گرداند. نوستالژی، خاطرات و گم شدههای ذهنی یک فرد است . نتیجه این است که یک ایرانی وقتی امروز به تهران، مشهد، اصفهان یا دیگر شهرها می رود دیگر هیچ جای آشنایی نمی بیند که خاطرات گذشته او را زنده کند و به راحتی می تواند از آن گذر کند و حسی به آن مکانها دیگر ندارد، از همین رو زنده نگه داشتن آثار قدیمی برای تحکیم ریشه های اجتماعی است ، با توجه به بررسی ها ضرورت توجه به نوستالژی و احساس خاطره انگیزی راز تعلق انسان به مکان زندگی و هویت گمشده اوست و باید به آن پرداخته شود تا احساس تعلق به فضای مسکونی محسوس شود و اثرات مخرب روانی مدرنیته شدن را از بین برد.

Keywords:

احساس , انسان , بوتیک هتل دالان جهان , خاطره انگیزی , معماری , نوستالژی