اثر مدیریت ارتباط با مشتری بر عملکرد باشگاه های ورزشی از طریق متغیر میانجی سرمایه فکری

هدف از این پژوهش بررسی اثر مدیریت ارتباط با مشتری بر عملکرد باشگاه های ورزشی از طریق متغیر میانجی سرمایه فکری می باشد. این تحقیق از نوع توصیفی – پیمایشی، از نظر هدف کاربردی و نظر روش جمع آوری داده ها میدانی است. جامعه آماری مورد مطالعه در این پژوهش شامل کلیه مدیران، مربیان و کارکنان باشگاه های ورزشی شهرستان رامسر بودند. نمونه آماری به شیوه نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. که حجم نمونه آماری برابر با ۸۰ نفر تعیین شد. جهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه مدیریت ارتباط با مشتری کلانتری و طلوع (۱۳۸۹)، سرمایه فکری بونتیس (۱۹۹۸) و ارزیابی عملکرد شفیعی و همکاران (۱۳۹۲) استفاده شد. جهت بررسی روایی محتوای پرسشنامه از نظر متخصصان (استاد مدیریت ورزشی) استفاده گردید. پایایی ابزار با استفاده از روش آلفای کرونباخ (۹۳/۰) و روایی سازه مورد تایید قرار گرفت. تحلیل یافته ها با استفاده از نرم افزارهای SPSS و PLS در سطح P≤۰.۰۵ انجام گرفت. نتایج نشان داد که متغیر مدیریت ارتباط با مشتری به طور مستقیم اثر مثبت و معنی داری بر سرمایه فکری (۸۰۹/۰) دارد؛ اما اثر مستقیم مدیریت ارتباط با مشتری بر عملکرد باشگاه ها (۸۰۹/۰) معنی دار نبود. همچنین اثر سرمایه فکری بر عملکرد باشگاه ها (۹۵۵/۰) به طور مستقیم مثبت و معناداری دارد. در نهایت نتایج فرضیه های میانجی پژوهش نشان داد که اثر متغیر مدیریت ارتباط با مشتری بر عملکرد باشگاه ها با میانجی گری سرمایه فکری معنی دار است. لذا برای بهبود عملکرد باشگاه های ورزشی، بهتر است که مدیران باشگاه ها بر روی بهبود ارتباط با مشتریان خود تمرکز کنند و سرمایه فکری خود را تقویت نمایند.

Keywords:

ارزیابی عملکرد , مدیریت ارتباط با مشتری , سرمایه فکری , باشگاه های ورزشی , رامسر