نوآوری های منزوی در غزل
Publish Year: 1393
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 60
نسخه کامل این Paper ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_KVSHN-14-26_013
تاریخ نمایه سازی: 30 مرداد 1402
Abstract:
در کنار غزل سرایان سنتی که غزل سرایی به شیوه های کهن را در دوره معاصر زنده نگه داشته و بر اثر آن جریان ها و سبک هایی چون سبک عراقی، هندی و بینابین (تهرانی)۱ را رایج نموده اند، گروهی از غزل پردازان با ابتکارات خود راه نو و باب تازه ای در غزل سرایی معاصر گشودند. تحولات و نوآوری هایی که غزل گویانی چون: منوچهر نیستانی،سیمین بهبهانی و حسین منزوی، در عناصر مختلف غزل (ازقبیل زبان، وزن، تخیل، تصاویر و ...) پدید آوردند، به پیدایش انواع جدیدی از غزل انجامید و می تواند ضامن بقا و ضمان حیات آن در حال و آینده گردد . در این مقاله گوشه هایی از نوآوری ها و ابداعات «منزوی» به عنوان یکی از پیشگامان و پیشاهنگان غزل نو و عوامل و نشانه هایی از این مسیرتازه و باب نو را در غزل های او باز نمایانده میشود. از اینروی به توضیح و تبیین آن دسته از مختصات صرفی، نحوی، بلاغی و موسیقایی که غزل او را از غزل های سنتی متفاوت و به شعر نو مشابه می سازد ، خواهیم پرداخت و به این نتیجه میرسیم که منزوی با برداشتنبرخی قید حاکم بر ظاهر غزل سنتی، در ساخت ظاهری غزلها تغییر ایجاد کرده و شکل آنها را با غزل سنتی متفاوت ساخته است.
Keywords:
Authors
نوازالله فرهادی
عضو هیات علمی دانشگاه فرهنگیان شیراز