پژوهشی در نقش موسیقایی «تکرار» و دیگر کارکردهای آن در شعر فروغ فرخزاد*
Publish Year: 1391
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 88
This Paper With 30 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_KVSHN-13-25_012
تاریخ نمایه سازی: 30 مرداد 1402
Abstract:
شعر هنری است زبانی، و موسیقی لازمه طبیعت شعر است؛ زیرا این موسیقی است که معنی، تخیل و عاطفه نهفته در شعر را به مخاطب منتقل میکند و باعث ایجاد همگونی در شعر می شود. موسیقی شعر یعنی نظام خاصی که در محور افقی و عمودی شعر وجود دارد. موسیقی شعر فارسی در ادوار مختلف بر چهار گونه بوده که عبارتند از: موسیقی بیرونی، موسیقی کناری، موسیقی درونی و موسیقی معنوی. در شعر معاصر بر خلاف شعر کلاسیک، به موسیقی بیرونی و کناری کمتر توجه شده و در عوض شاعران در راه غنی سازی موسیقی شعرشان، بیشتر به موسیقی درونی روی خوش نشان دادهاند. از جمله آرایههایی که در موسیقی درونی شعر معاصر کارکرد فراوانی دارد، «تکرار» است؛ یادآوری می گردد تمامی آنچه را که آرایههای لفظی خوانده میشود، در حقیقت گونه هایی از تکرارهای هنری یا واجآرایی است زیرا وجه مشترک همه آنها چیزی جز تکرار واکها نیست. تکرار در شعر فروغ از پرکاربردترین آرایههاست؛ بنابراین در این پژوهش آن گروه از آرایههایی که عناصر سازنده آنها بر تکرار واکها استوار است، در شعر فروغ مورد بررسی قرار گرفت و نقش این «تکرار» در موسیقی شعر او بررسی گردید. غیر از کارکرد موسیقایی «تکرار» در شعر فروغ، میتوان به کارکردهای دیگری همچون: وحدت شاعر و مخاطب، جانبخشی به واژگان، برجستهسازی مضمون، ایجاد مفاهیم تازه، القای حس درونی شاعر و توضیح و تفسیر مضمون، ایجاد وحدت لحن و اندیشه، تداوم بخشیدن به فعل یا حالتی، ایجاد مدخلهای متعدد در شعر و حفظ شکل ذهنی آن اشاره کرد. * تاریخ دریافت مقاله: ۱/۱۰/۸۹ تاریخ پذیرش نهایی: ۷/۸/۹۰ ۱- نشانی پست الکترونیکی نویسنده مسئول:enayati۷۶۶۳@yahoo.com
Keywords:
Authors
محمد عنایتی قادیکلایی
کارشناس ارشد گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه مازندران
مسعود روحانی
دانشیار دانشگاه مازندران