حذف فتوکاتالیستی استایرن از هوا با استفاده از نانو ذرات دی اکسید تیتانیوم تثبیت شده برروی زئولیت طبیعی اصلاح شده و پرتو گاما

زمینه و هدف: هدف از این تحقیق بررسی مقایسه ای راندمان حذف استایرین با استفاده از زئولیت طبیعی سمنان و زئولیت طبیعی اصلاح شده پوشش نانو ذرات TiO۲ به عنوان عامل کاتالیستی می باشد. روش ها: از زئولیت طبیعی به قطر ۱ تا ۲ میلی متر استفاده شد. اصلاح زئولیت طبیعی با اسید کلریدریک یک نرمال انجام گرفت. سطح و حجم منافذ بستر با روش BET تعیین شد. ساختار سطحی توسط میکروسکوپ الکترونی مشخص گردید. جریان هوای مداوم و استایرن با غلظت ۱۰۰ الی ۴۵۰ ppm از بستر زئولیت با پوشش فتوکاتالیست دی اکسید تیتانیوم با تابش اشعه گاما از سیستم عبور داده شد و باعث حذف بخارات استایرن گردید. دمای محیط انجام تحقیق در حدود ۲۵ درجه سانتی گراد و رطوبت نسبی متوسط ۳۳% تنظیم شده بود. یافته ها: نتایج اندازه گیری سطح زئولیت باBET  افزایش سطح زئولیت را نشان داد. عکس های SEM نشان می دهد نانو ذرات دی اکسید تیتانیوم بر روی زئولیت تثبیت شده است. آنالیز سطح با  XRFو XRD مشخص کرد که ساختار زئولیت پس از اصلاح توسط اسید کلرئید ریک هنوز پابر جااست و دی اکسید تیتانیوم ۵/۱ درصد در بلورهای زئولیت افزایش یافت. بیشترین راندمان حذف (۹۵%) مربوط به زئولیت اصلاح شده با عبور استایرن با غلظت ۱۰۰ تا ۴۵۰ppm  از دو بستر زئولیت طبیعی و اصلاح شده بود. نتیجه گیری: افزایش سطح میتواند باعث افزایش حذف استایرین شود و اشعه گاما توانایی فعال کردن فتوکاتالیست را دارد. زئولیت طبیعی اصلاح شده با اسید و پوشش TIO۲ بستر میتواند میزان حذف استایرین را افزایش دهد.

Keywords:

استایرن , نانوذرات دی اکسید تیتانیوم , زئولیت طبیعی اصلاح شده , حذف فتوکاتالیستی , اشعه گاما