مقایسه تشخیص برونکواسپاسم براساس معاینه بالینی با محاسبه مقاومت راه هوایی براساس داده های ونتیلاتور در بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه

زمینه و هدف: حمایت مکانیکی تهویه یکی از اساسی ترین اقدامات حمایتی در بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه است. از جمله فاکتورهای موثر بر تهویه، افزایش مقاومت راه هوایی به دلیل برونکواسپاسم است که جهت سنجش آن روش های مختلفی بکار می رود. این مطالعه با هدف مقایسه تشخیص برونکواسپاسم بر اساس محاسبه مقاومت راه هوایی با استفاده از داده های ونتیلاتور و معاینه بالینی در بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی- مقطعی بر روی۱۸۰ بیمار بستری تحت ونتیلاتور در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان های آموزشی انجام شد. بیماران برحسب معیارهای ورود و به روش در دسترس وارد مطالعه شدند و به صورت روزانه از نظر افزایش مقاومت راه هوایی به دو صورت معاینه بالینی (وجود ویزینگ یا رونکای) و بررسی داده های ونتیلاتور (محاسبه مقاومت راه هوایی) مورد بررسی و مقایسه قرار گرفته و اطلاعات آنها در چک لیست محقق ساخته ثبت می شد.  یافته ها: از مجموع ۱۸۰ بیمار بررسی شده، میانگین سنی افراد شرکت کننده در پژوهش ۹۵/۱۸± ۷۷/۵۷ سال بود. بین ابتلا به دیابت، آسم، فشارخون بالا و هیپرلیپیدمی، با بروز افزایش مقاومت راه هوایی ارتباط معنی داری وجود داشت (۰۵/۰>P). مقاومت راه هوایی در زنان بیشتر از مردان بود (۰۰۴/۰=P). بین تشخیص مقاومت راه هوایی از طریق معاینه بالینی و تشخیص مقاومت راه هوایی بر اساس داده های ونتیلاتور، اختلاف معنی داری از نظر آماری وجود داشت (۰۰۱/۰p<). نتیجه گیری: تشخیص افزایش مقاومت راه هوایی از طریق داده های ونتیلاتور، حساس تر از معاینه فیزیکی است، بنابراین  استفاده از آن در مدیریت بیماران توصیه می شود.

Keywords:

Bronchospasm , Mechanical ventilation , Airway resistance , Critical care unit , برونکواسپاسم , مقاومت راه هوایی , تهویه مکانیکی , بخش مراقبت های ویژه