بررسی و ارزیابی ظرفیت های بالقوه گردشگری استان گلستان از دیدگاه گردشگران

منطقه بندی کردن گردشگری با توجه به ظرفیت های هر منطقه می تواند به توسعه مناطق منجر شود و با حمایت از سوی دولت در چارچوب منافع منطقه ای و در وحدت با برنامه توسعه ملی، زیر ساخت های مناسبی را برای توسعه و بومی سازی گردشگری فراهم آورد. در این میان استان گلستان با وجود جاذبه های توریستی فراوان نتوانسته است جایگاه واقعی خود را از لحاظ جذب گردشگر در بین استان های کشور پیدا کند. هدف از تدوین این مقاله بررسی ظرفیت های بالقوه، علل عقب ماندگی و عدم موفقیت استان در توسعه صنعت گردشگری و بی بهره ماندن از مزایای این صنعت در راستای گردشگری پایدار می باشد. روش اصلی در این مقاله پیمایشی (میدانی) بوده که جمع آوری اطلاعات و داده ها از طریق پرسشنامه و برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS استفاده شده و سپس نقه ها از طریق نرم افزار GIS تهیه شده است. نتایج حاصله حاکی از آن است که صنعت گردشگری در این استان با توجه به جاذبه های گردشگری زیاد، با موانع زیادی مواجه است که می توان به نبود برنامه ریزی منسجم و مدون در زمینه توسعه صنعت گردشگری، نگرش تفننی و تفریحی مردم و مسئولین استان نسبت به این موضوع، عدم معرفی مناسب جاذبه های گردشگری استان، محدود بودن امکانات رفاهی و اقامتی، بخشی نگر بودن، عدم برنامه جامع گردشگری و گذرگاهی بودن استان اشاره نمود.

Keywords:

منطقه , توسعه منطقه ای , گردشگری پایدار , استان گلستان