دیدگاه پرستاران و خانواده بیماران بستری در بخش مراقبت ویژه در مورد حضور خانواده بر بالین بیمار بستری در بخش مراقبت ویژه

بستری شدن در بخش های مراقبت ویژه به عنوان یک بحران برای بیمار و خانواده بوده و موضوع حضور در این بخش ها از اساسی ترین مفاهیم در پیشبرد مراقبت همه جانبه و یکی از نیازهای اساسی آنها می باشد .علیرغم وجود مدارک مبتنی بر شواهد مبنی بر فوائد ملاقات و حضور خانواده بر بالین بیمار، همچنان ممنوعیت ملاقات در بخشهای مراقبت ویژه ایران اعمال می شود و این موضوع همواره به عنوان موضوعی چالش بر انگیز بین پرستاران بوده که در برخورد با پدیده ملاقات رفتارهای مختلفی از خود نشان می دهند .جهت ایجاد تغییر در سیاست ملاقات در بخش های مراقبت ویژه آگاهی از دیدگاه پرستاران و خانواده بیماران بستری در بخش ویژه حائز اهمیت است . هدف مطالعه حاضر، بررسی دیدگاه پرستاران و خانواده بیماران بستری در بخش ویژه درباره حضور خانواده بر بالین بیمار در بخش های مراقبت ویژه بود.روش: این مطالعه از نوع توصیفی مقطعی بر روی ۷۰ پرستار شاغل در بخش های مراقبت ویژه مراکز آموزش درمانی دانشگاع علوم پزشکی بیرجند و ۱۰۰ عضو خانواده بیماران بستری در بخش مراقبت ویژه انجام شد. ابزار بررسی شامل فرم ثبت اطلاعات دموگرافیک پرستاران و خانواده بیماران بستری در بخش مراقبت ویژه و پرسشنامه BAVIQ جهت بررسی دیدگاه پرستاران و پرسشنامه پژوهشگر ساخته دیدگاه خانواده در مورد حضور بر بالین بیمار استفاده شد. تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از نرم افزار SPSSنسخه ۱۶ و به کمک آزمون تی تک نمونه ای مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و (p<۰.۰۵) از نظر آماری ، معنی دار تلقی شد.یافته ها: یافته ها نشان داد میانگین نمره کسب شده توسط پرستاران ۴۶.۰ ± ۷۵.۱ و در مورد خانواده ها ۵۰.۰± ۶۱.۲ بود. نتایج آنالیز اماری نشان داد پرستاران باور مخالفی نسبت به ملاقات و خانواده ها باور موافقی نسبت به ملاقات دارند. ( .(p<۰.۰۰۰نتیجه گیری: اغلب پرستاران معتقدند که ملاقات آزاد به دلیل تاثیرات سوء روی بیمار و افزایش بار کاری خودشان، مفید نمی باشدو بنابراین، باور منفی نسبت به آن دارند.

Keywords:

باور پرستار , بخش مراقبت ویژه , ملاقات در بخش ویژه , BAVIQ