بهینهسازی نیروگاههای برقآبی در سیستمهای چند مخزنه با استفاده از الگوریتم ژنتیک (مطالعه موردی:رودخانه کارون)

بهره برداری بهینه از سیستم چند مخزنه از جمله مسائل مهم در علوم مهندسی آب است که حل آن به سادگی امکان پذیر نمی باشد. افزایش تقاضای مداوم برای آب به میزان و با کیفیت مناسب و توزیع زمانی و مکانی مطلوب، مهندسان را به ارائه طرحهای جامعتر برای سیستمهای منابع آب وادار نموده است. کاربرد روشهای تحلیل سیستمی مانند شبیهسازی و بهینهسازی در ارزیابی و انتخاب طرحهای مدیریت منابع آب به طور قابل ملاحظهای مفید میباشد. هدف از این تحقیق تولید انرژی برق از مجموعه مخازن موجود برروی رودخانهی کارون است، به صورتی که حقابههای پایین دست هر سد و در مجموع حقابههای این رودخانه تامین شود. به این ترتیب از روش الگوریتم ژنتیک در بهینهیابی تولید برق با قید اعتماد پذیری تامین آب کشاورزی و حقابه زیست محیطی و شرایط مخزن در محیط نرمافزار MATLAB استفاده شد. نتایج نشان داد که میتوان توانایی تولید انرژی برقآبی با ۷۵% اطمینان پذیری تامین آب پایین دست را در دسترس داشت، با توجه به نتایج الگوریتم ژنتیک توانایی تولید انرژی برقآبی سالیانه ۱۵۷۱۴.۵ گیگاوات-ساعت میباشد. سهم بیشتر آن مربوط به سد گدارلندر است و در رتبههای بعد سدهای کارون۱، کارون۳، گتوند علیا و کارون۴ از رودخانه کارون میباشد.

Keywords:

الگوریتم ژنتیک , فناوری منابع آب , سامانههای چند مخزنه , بهینهسازی , حوضه کارون