کاربرد سیستم اطلاعات جغرافیایی در مکان یابی اسکان موقت پس از زلزله در شهرستان فریدن براساس معیار اقلیم

آسیب پذیری نواحی شهری خصوصا در شهرهای بزرگ به دلیل تراکم انسانی و ساختمانی، احداث بناهای نامقاوم در برابر بلایای طیعی شهری از جمله سیل و زلزله، ایجاد بناها بر روی زمین ها و دامنه های ناپایدار و بر روی گسل ها و در مسیر سیلاب های شهری، عدم تناسب در رعایت کاربری های شهری به طور مستمر افزایش می یابد. هدف از این پژوهش مکان یابی اسکان موقت پس از زلزله در شهرستان فریدن با توجه به معیار اقلیم می باشد. برای این منظور آمار دما و بارش ماهانه ایستگاه های نجف آباد، خوانسار، کوهرنگ، شهرکرد، فریدون شهر، داران و الیگودرز طی دوره ۲۰۱۹-۲۰۰۰ مورد استفاده قرار گرفت. ابتدا با استفاده از پرسشنامه طراحی شده به روش دلفی زیرمعیارهای معیار اقلیم توسط ۳۵ نفر از کارشناسان مشخص و اولویت بندی شدند. در ادامه با استفاده از روش تحلیل سلسله مراتبی (AHP) زیرمعیارهای موردنظر رتبه بندی و پهنه بندی شد. برای بررسی اقلیم آسایش نیز از روش PET استفاده و نقشه آن با توجه به لایه ارتفاعی شهرستان ترسیم شد. نتایج نشان داد براساس زیرمعیار اقلیم آسایش مناطقی از شمال، شرق و جنوب شهرستان جزء مناطق بسیارمناسب و مناسب می باشند. طبق زیرمعیار دما مناطق جنوبی شهرستان به سمت مرکز از شرایط بسیار مناسبی برخوردار می باشند. با توجه به زیرمعیار بارش مناطق جنوبی شهرستان به سمت مرکز از شرایط بسیار مناسبی برخوردار می باشند. در مجموع براساس معیار اقلیم مناطق جنوبی شهرستان به سمت مرکز از شرایط بسیار نامناسبی برخوردار می باشند. قسمت هایی اندکی از شمال، شرق و جنوب شهرستان جزء مناطق مناسب می باشند.

Keywords:

اقلیم , زلزله , سیستم اطلاعات جغرافیایی , مخاطرات , فریدن