بررسی آگاهی دندانپزشکان عمومی شهر بابل در ارتباط با سرطان دهان در سال ۱۳۸۳

مقدمه: سرطان دهان یکی از سرطان های شایع و جزء ۱۰ علت مرگ و میر در سرتاسر جهان است. از آنجائیکه آگاهی دندانپزشکان درباره سرطان دهان و نحوه عملکرد آنان در برخورد با ضایعات مشکوک به بدخیمی موجب شناسایی زودهنگام بیماران و امکان درمان بموقع و بقای آنان می شود. لذا هدف از این مطالعه تعیین آگاهی دندانپزشکان شهر بابل از سرطان دهان می باشد. مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی از نوع مقطعی بر روی کلیه دندانپزشکان عمومی شهر بابل که در مطب مشغول به کار بودند،در زمستان ۸۳ انجام گرفت. ۸۵ دندانپزشک شامل ۵۷ (۱/۶۷%) مرد و ۲۸ (۹/۳۲%) زن با میانگین سنی ۲۹/۱۰±۵۲/۳۸ سال در مطالعه شرکت کردند. میانگین زمان فراغت از تحصیل ۵/۱۱±۰۱/۱۲ سال بود. پرسشنامه ای در دو قسمت (اطلاعات فردی و ۱۴ پرسش در مورد سرطان دهان) تهیه شد و دندانپزشکان در حضور پرسشگر به سوالات پاسخ دادند. سپس اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار آماری SPSS و تستهای آماری t-test، One way ANOVA و ضریب همبستگی پیرسون مورد آنالیز قرار گرفت. یافته ها: میانگین نمره آگاهی ۷/۲±۹۵/۸ از ۱۴ بود. میانگین نمره آگاهی در دندانپزشکان مرد ۲۴/۲±۰۴/۹ و در دندانپزشکان زن ۰۶/۲±۷۹/۸ بود. نمره آگاهی ۸/۶۱% از دندانپزشکان بین ۱۰-۶ بود و میزان آگاهی دندانپزشکان با افزایش زمان فراغت از تحصیلشان کاسته می شد (۰۳۳/۰P=). ۲/۸۸% از دندانپزشکان مهمترین عامل مستعد کننده ابتلا به سرطان دهان را می شناختند اما پاسخ نیمی از آنها (۸/۵۱%) به شایعترین ضایعه پیش سرطانی نادرست بود و (۱/۶۰%) مکان دارای بیشترین احتمال تغییرات بدخیمی در ضایعه پیش سرطانی را نمی دانستند. نتیجه گیری: بررسی نتایج این مطالعه نشان داد که سطح آگاهی دندانپزشکان عمومی شهر بابل در ارتباط با سرطان دهان کافی نمی باشد لذا این موضوع نیاز به تدوین آموزش مداوم اختصاصی در این زمینه را توصیه می کند.

Keywords:

آگاهی , سرطان دهان , دندانپزشک عمومی , ضایعه پیش سرطانی