بررسی تاثیر قابلیت های سازمان و ساختار صنعت بر مسئولیت پذیری اجتماعی در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

مسئولیت­پذیری اجتماعی رویکردی تجاری است که اخلاق، کارکنان، جامعه و محیط را محترم می­شمارد و راهبردی کامل است که توانایی بهبود موقعیت رقابتی سازمان را دارد. از طرفی، پیروی از تقاضاهای نهادی، موجب شکل گیری حمایت اجتماعی می شود و بقای سازمان را تضمین می کند. هدف از این مقاله، بررسی تاثیر قابلیت­های درونی سازمان و ساختار صنعت بر میزان مسئولیت پذیری اجتماعی سازمان است. پژوهش حاضر، کاربردی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش، شرکت­های پذیرفته­شده در بورس اوراق بهادار تهران است که از میان این جامعه، با استفاده از روش حذفی نظام­مند، ۱۱۶ شرکت به­عنوان نمونه انتخاب شدند. داده­های نمونه آماری با استفاده از نرم افزار رهاورد نوین و بررسی اسناد و گزارش­های مالی گردآوری شد و با بهره گیری از روش مدل­سازی معادله­­های ساختاری و تحلیل مسیر، روابط تحلیل شد. یافته­های پژوهش نشان می­دهد عوامل درون­سازمانی، قابلیت­ سودآوری و قابلیت عملیاتی و عوامل ساختار صنعت شامل سطح رقابت، نوع صنعت و سودآوری صنعت، رابطه معناداری با مسئولیت پذیری اجتماعی دارند.

Keywords:

تئوری نهادی , دیدگاه وابستگی به منابع , ساختار صنعت , قابلیت های سازمانی , مسئولیت پذیری اجتماعی