تاثیر آموزش خطی و غیرخطی بر یادگیری مهارت سرویس بلند بدمینتون در کودکان مبتلا به اختلال سندرم داون

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر آموزش خطی و غیر خطی بر یادگیری مهارت سرویس بلند بدمینتون در کودکان پسر ۹ تا ۱۲ سال مبتلا به سندرم داون بود. این پژوهش کاربردی، نیمه تجربی و از نوع پیش آزمون، پس آزمون همراه با گروه گواه بود. ۴۵ نفر از کودکان پسر ۹ تا ۱۲ سال مبتلا به اختلال سندرم داون مرکز بهزیستی تبریز انتخاب و پس از همگن سازی بر اساس نمرات پیش آزمون به صورت تصادفی در سه گروه آموزش خطی (۱۵ نفر) آموزش غیر خطی (۱۵نفر) و گروه کنترل (۱۵نفر) قرار گرفتند. مرحله اکتساب شامل ۱۲ هفته و هر هفته ۲ جلسه و هر جلسه به مدت ۶۰ دقیقه انجام گرفت. تکلیف مورد آزمون سرویس بلند بدمینتون بود. پس از پایان مرحله اکتساب، پس آزمون و ۴۸ ساعت بعد آزمون یادداری به عمل آمد. به طوری که در روش آموزش خطی و غیرخطی بین مراحل اندازه گیری شده تفاوت معنی داری وجود دارد. همچنین مشخص شد در مراحل پس آزمون و یادداری بین گروههای مختلف آزمایشی تفاوت معنی داری وجود دارد به طوری که آزمودنی های گروه آموزش خطی و غیر خطی عملکرد بهتری از گروه کنترل داشتند. در تبیین تحقیق حاضر می توان اظهار داشت که در اکثر مطالعات یادگیری حرکتی، به ویژه مواردی که در افراد کم سن انجام شده است، محققان معتقدند مداخلات و آموزش تاثیر بسزایی در رشد، یادگیری و عملکرد حرکتی دارد و از این رو نوع مداخله ضروری است.

تاثیر آموزش خطی و غیرخطی بر یادگیری مهارت سرویس بلند بدمینتون در کودکان مبتلا به اختلال سندرم داون Keywords:

آموزش خطی , آموزش غیر خطی , یادگیری , بدمینتون , سندرم داون