بررسی تاثیر ادراک از عدالت سازمانی بر تمایل به جا به جایی کارکنان با تبیین نقش میانجی رضایت شغلی (مورد مطالعه:ستاد فرماندهی انتظامی استان تهران)

مقدمه: امروزه بررسی جابه جایی کارکنان یکی از اصلی ترین دغدغه های هر سازمانی است. از آنجایی که ناجا در خط مقدم امنیت جامعه قرار دارد و به نوعی ویترین امنیتی کشور محسوب می شود، عملکرد آنها تاثیر مستقیمی در ادراک از عدالت سازمانی دارد و از این رو رضایت شغلی آنها از اهمیتی دو چندان برخوردار است. موضوع این پژوهش بررسی تاثیر ادراک از عدالت سازمانی بر تمایل به جا به جایی کارکنان با تبیین نقش میانجی رضایت شغلی می باشد. هدف از این مقاله عبارت است از بررسی مفهوم عدالت سازمانی، رضایت شغلی ، جابجایی کارکنان و در نهایت ارائه مدلی متکی بر تحقیقات انجام شده و تدوین برنامه ای بهینه جهت جابجایی کارکنان با استفاده از نتایج تحقیقات عدالت سازمانی و رضایت شغلی می باشد. روش تحقیق: توصیفی از نوع همبستگی می باشد و جامعه آماری آن کارکنان ستاد فرماندهی انتظامی استان تهران بوده که تعداد ۱۴۶ نفر بر اساس جدول مورگان به عنوان حجم نمونه به روش تصادفی سیستماتیک انتخاب شده اند. جهت جمع آوری داده های مربوط به متغیرها ازسه پرسشنامه نیهوف و مورمن (۱۹۹۳)، بیسواز (۲۰۱۲)، مینی سوتا به نقل از محمدی (۱۳۹۰) بهره گرفته که روایی و پایایی آن ها به روش تحلیل عاملی تاییدی و آلفای کرونباخ بررسی و تائید شد. تجزیه و تحلیل فرضیه ها با استفاده از روش مدل سازی معادلات ساختاری و با استفاده از نرم افزار اسمارت پی آل اس مورد استفاده قرار گرفت. یافته ها: از نتایج چنین استنباط شد که عدالت سازمانی بر تمایل به جابه جایی با میانجی گری رضایت شغلی تاثیر دارد. به ترتیب عدالت مراوده ای، عدالت رویه ای و عدالت توزیعی با تبیین نقش رضایت شغلی در جابجایی کارکنان تاثیر معناداری داشتند.نتیجه گیری: با توجه به ضرورت مسئله تمایل به جابه جایی کارکنان، باید انگیزه های شغلی را از طریق رعایت عدالت (مراوده ای، رویه ای و توزیعی) افزایش داد.

Keywords:

عدالت سازمانی , عدالت مراوده ای , عدالت رویه ای , عدالت توزیعی , تمایل به جابه جایی , رضایت شغلی