اثربخشی واقعیت درمانی بر انعطاف پذیری روانشناختی زنان خیانت دیده

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی واقعیت درمانی بر انعطاف پذیری روانشناختی زنان خیانت دیده صورت گرفته است. روش پژوهش نیمه آزمایشی و با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری این پژوهش شامل زنان خیانت دیده مراجعه کننده به مراکز مشاوره ای شهر بابل در سال۱۴۰۰ بودند. حجم نمونه با توجه به هدف پژوهش و با استفاده از شیوه نمونه گیری در دسترس، ۲۸ نفر انتخاب شدند که از این تعداد ۱۴ نفر گروه آزمایش و ۱۴نفر مربوط گروه کنترل قرار گرفتند. در این پژوهش، از پرسشنامه انعطاف پذیری روان شناختی دنیس و ندروال استفاده شده است. و سپس آزمودنی های گروه آزمایش، به مدت ۸ جلسه تحت مداخله با رویکرد مبتنی بر واقعیت درمانی گلاسر قرار گرفتند. طی این مدت، مداخله ای بر روی گروه کنترل صورت نگرفت. پس از پایان مداخله، از هر دو گروه، مجددا مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس نشان داد که میانگین متغیر انعطاف پذیری روان شناختی در پس آزمون نسبت به پیش آزمون افزایش پیدا کرده است. بنابراین واقعیت درمانی بر انعطاف پذیری روانشناختی زنان خیانت دیده تاثیر دارد.

Keywords:

واقعیت درمانی , انعطاف پذیری روانشناختی , زنان خیانت دیده