به کارگیری تئوری محدودیت ها جهت بهبود سیستم نوبت دهی مراکز درمانی بیماری های خاص

مقدمه: تئوری محدودیت ها، نوعی تکنیک مدیریتی جهت افزایش کارایی یک سیستم می باشد. هدف از انجام مطالعه حاضر، استفاده از الگوی مطرح شده در این تئوری جهت بهبود سیستم نوبت دهی مراکز درمانی بود تا از این طریق، کارایی سیستم در استفاده از ظرفیت موجود افزایش یابد و میانگین زمان انتظار بیماران طی مراجعه برای دریافت درمان کاهش پیدا کند.روش بررسی: این مطالعه از نوع توصیفی- تحلیلی بود که به صورت مﻘطعی بر روی ۱۳۰ بیمار مراجعه کننده به یک کلینیک تخصصی شیمی درمانی در شهر همدان انجام گرفت. اطلاعات از طریق مشاهده و با استفاده از پرسش نامه جمع آوری گردید. مدل شبیه سازی با استفاده از نرم افزار SIMUL۸ طراحی شد و سپس تاثیر سناریوهای مختلف بر متوسط زمان حضور بیمار و تعداد خروجی سیستم مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: سناریوی سوم که بر پایه مفاهیم مطرح شده در تئوری محدودیت ها ایجاد شد، در مقایسه با سناریوی «کارایی بالا از محدودیت»، تنها با حدود ۴ درصد کاهش در میانگین روزانه تعداد خروجی بیمار، میانگین زمان انتظار را ۴۱ درصد کاهش داد. از سوی دیگر، در سناریوی سوم در مقایسه با سناریوی «میانگین زمان انتظار پایین»، حدود ۱۲ درصد افزایش در میانگین زمان انتظار بیمار مشاهده شد و به دنبال آن، میانگین روزانه خروجی بیماران ۳۰ درصد افزایش یافت.نتیجه گیری: استفاده از تئوری محدودیت ها در مرکز درمانی مورد مطالعه، می تواند به صورت قابل ملاحظه ای در مدیریت گلوگاه ها موثر باشد و سبب کاهش زمان انتظار بیماران و بهبود عملکرد سازمان شود.

Keywords:

تکنولوژی , بیماران , بهینه سازی , شبیه سازی