تاثیر چگونگی هم جواری توده و فضا در بلوک های ساختمانی بر رفتار حرارتی درون بنا

چگونگی قرارگیری ساختمان درون ساختگاه، موضوعی است که چندین دهه توجه معماران و شهرسازان را جلب کرده است. هدف از این مطالعه، تاثیر چیدمان واحدهای همسایگی بر میزان مصرف انرژی در داخل بنا است. در این تحقیق ساختمان ها به صورت مجزا در نظر گرفته نمی شوند، بلکه به منزله بخشی از یک بلوک شهری و با توجه به واحدهای همسایگی مطالعه می شوند. در این مقاله شش حالت از بلوکهای ساختمانی از نظر میزان مصرف انرژی سرمایشی در تابستان، انرژی گرمایشی در زمستان، و همچنین میزان انرژی لازم برای روشنایی با یکدیگر مقایسه می شوند. برای مقایسه کیفی فضاها نیز به ارزیابی میزان دسترسی به نور روز در حالات مختلف پرداخته می شود. منطقه ۷ شهر تهران به علت بافت فرسوده اش و تمایل ساکنین برای نوسازی برای انجام پژوهش انتخاب گردید. به کمک نرم افزار جی آی اس مساحت، نسبت طول به عرض، و جهت گیری زمین ها به صورت میانگین محاسبه گردید. نمودارهای این تحلیل به کمک نرم افزار دیزاین بیلدر و انرژی پلاس به دست آمده اند. پس از بررسی های انجام شده، ساختمان های با حیاط مرکزی از لحاظ دسترسی به نور روز و میزان مصرف انرژی برای روشنایی در زمستان و تابستان بهترین گزینه هستند. این در حالی است که از دیدگاه مصرف انرژی گرمایشی و سرمایشی، نمونه های خطی (حالت رایج ساخت وساز در ایران) بهترین گزینه انتخاب هستند.

Keywords:

بلوک های شهری , مصرف انرژی , مکان قرارگیری بنا , نور روز