بررسی و نقد سبکشناختی مفهوم عبارت«ویل امه، کیلا بغیر ثمن!» در نهج البلاغه

فهم عبارت «ویل امه کیلا بغیر ثمن» در نهج البلاغه نیازمند نگاه یکپارچه اسلوبی است نه نگاه جزء نگر لفظی. شارحان و به تبع آن مترجمان در بیان آن و حتی اعراب آن به خطا رفتهاند، و ویل را در ذم و دعا علیه تکذیب کنندگان حضرت دانستهاند، و لذا ضمیر در امه را به ما قبل برگرداندهاند، و نصب «کیلا» را از باب مفعول مطلق برای فعل محذوف گفتهاند؛ اما با توجه به استعمال این اسلوب در زبان عربی و به ویژه اشعار، به یکپارچگی لفظی و مفهومی این عبارت به عنوان یک اسلوب و سبک سخن میرسیم، و معنای آن در کلام حضرت، بر خلاف لفظ که گاه کاربرد دارد مدح، تعجب و تحسر است. ضمیر به ماقبل برنمیگردد و با تمییز پس از خود، رفع ابهام میشود. معنا چنین میشود: دریغا و شگفتا از این پیمانه که بیبها عطا میگردد، کاش/ اگر ظرفی برایش میبود!

Keywords:

یدواژهها: نهج البلاغه , ویل امه , اسلوب , مدح به لفظ ذم