ارزیابی الگوهای مکانی زمانی محوطه های باستانی شهرستان سنقروکلیایی در GIS

مقاله پیش رو قصد دارد تا الگوهای مکانی زمانی محوطه های باستانی شهرستان سنقروکلیایی را در محیط GIS مورد ارزیابی قرار دهد. برای دست‎یابی به این مهم، نخست منطقه مورد نظر با روش بررسی عمومی از دید باستان شناختی مورد مطالعه قرار گرفت. نتیجه این بررسی شناسایی دویست‎وهشتادوشش محوطه باستانی مربوط به دوره های مختلف بود که مواد و جامعه آماری این پژوهش را تشکیل می دهند. پراکنش محوطه­های باستانی شناسایی‎شده نسبت به متغیرهای ارتفاع، دوری و نزدیکی به رودخانه‎های اصلی، پوشش گیاهی مرتعی، شیب و جهت شیب و میزان بارش مطالعه شد. مطالعه به‎عمل‎آمده نشان داد که عوامل طبیعی موثر بر استقراهای انسانی و در پی آن، استقرارهای باستانی منطقه مورد مطالعه عبارتند از ناهمواری ها، منابع آب، پوشش­گیاهی، نوع لندفرم و سازندهای زمین­شناسی، شیب و جهت شیب که در این پژوهش به آنها پرداخته خواهد شد. همچنین بر اساس این پژوهش مشخص شد که عوامل طبیعی مختلف نقش متفاوتی را در توزیع محوطه­های باستانی دوره­های مختلف داشته‎اند و همه آنها از قانون مندی یکسانی پیروی نمی کنند. درنهایت پس از تجزیه‎وتحلیل توزیع فضایی محوطه ها، سه عامل ارتفاع، شیب ­و جهت شیب و نزدیکی به رودخانه، مهم ترین و موثرترین عوامل زیست محیطی در شکل گیری استقرارهای باستانی شهرستان سنقروکلیایی شناسایی شدند.

Keywords:

الگوهای مکانی زمانی , محوطه های باستانی , سنقروکلیایی , GIS