ارزیابی چند مدل تجربی برآورد طول دوره خیسی سطح برگ

طول دوره خیسی برگ (Leaf Wetness Duration) یک پارامتر هواشناسی تاثیرگذار در بیلان آبی گیاه است. وجود آب بر روی سطوح گیاهی ناشی از عوامل مختلف مانند بارندگی، شبنم و غیره نتیجه برهم کنش­های موجود بین جو و تاج پوشش گیاه است و تداوم خیسی برگ بستگی به خصوصیات برگ و تاج پوشش گیاه دارد. این متغیر به وسیله حسگرهای الکترونیکی موجود قابل اندازه گیری است اما به این دلیل که اندازه­گیری آن دشوار است روش های مختلفی برای برآورد آن با استفاده از داده های هواشناسی توسعه پیدا کرده است. از میان مدل های مختلفی که برای برآورد LWD استفاده می شود مدل های تجربی با وجود محدودیت ها کاربرد گسترده ای دارند. هدف این مطالعه، مقایسه دو مدل تجربی بر مبنای کاربرد رطوبت نسبی در برآوردLWD  در ایستگاه کشاورزی پالیز خورشید استان فارس است.ساده ترین مدل تجربی تنها از رطوبت نسبی استفاده می کند زمانی که رطوبت نسبی از یک آستانه معین بیشتر شود خیسی رخ می دهد بر اساس مطالعات مختلف در شرایط مختلف و برای گیاهان مختلف آستانه ۸۷% برای این منظور تعیین گردیده است. عموما مدل­های تجربی زمانی که آستانه­های رطوبتی برای منطقه یا ایستگاه مورد نظر اصلاح و بهینه شوند، عملکرد بهتری دارند بنابراین این آستانه برای سایت مورد نظر اصلاح گردید و به عنوان آستانه بهینه معرفی شد. در این تحقیق مدل آستانه رطوبتی بهینه نسبت به مدل آستانه رطوبتی توسعه یافته و مدل آستانه رطوبتی در حالتی­که آستانه بهینه سازی نشده بود برای هر دو فصل گرم وسرد در ایستگاه مورد نظر نتایج بهتری ارائه داد.

Keywords:

رطوبت نسبی , حسگرخیسی سطح برگ , مدل تجربی