اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر انعطاف پذیری زناشویی در زوجین ناسازگار

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر انعطاف پذیری زناشویی در زوجین ناسازگار بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی که با طرح پیش آزمون، پس آزمون و یک گروه آزمایش به همراه گروه کنترل بوده است. جامعه آماری پژوهش شامل زوجین ناسازگار که به مراکز مشاوره شهر شیراز در سال ۱۴۰۱ مراجعه کرده بودند. شیوه نمونه گیری در دسترس، ۳۲ نفر انتخاب شدند که از این تعداد ۱۶ نفر گروه آزمایش و ۱۶ نفر مربوط گروه کنترل بود. در این پژوهش پرسشنامه انعطاف-پذیری روان شناختی دنیس و ندروال (۲۰۱۰) اجرا شد. گروه آزمایش طی هشت جلسه (دو جلسه در هفته) و هر جلسه دو ساعت مورد مداخله قرار گرفتند و گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. بعد از اتمام دوره، هر دو گروه مجددا مورد ارزیابی (پس آزمون) قرار گرفتند. یافته های تحقیق نشان داد که بین میانگین متغیر انعطاف پذیری زناشویی در گروه آزمایش و کنترل تفاوت معناداری وجود دارد. بنابراین درمان شناختی رفتاری بر انعطاف پذیری زناشویی در زوجین ناسازگار تاثیر دارد

Keywords:

درمان شناختی رفتاری , انعطاف پذیری زناشویی , زوجین ناسازگار.