امنیت انسانی و سرمایه اجتماعی (شاخص های پیونددهنده)

مفهوم نوین امنیت انسانی در سال­های اخیر همزمان با موج گرایش دولت­ها به اتخاذ استراتژی­های جدید در راستای توسعه پایدار و به صراحت با گزارش سال ۱۹۹۴ مرکز توسعه سازمان ملل متحد به جامعه جهانی معرفی شد که در هفت بعد خود (اقتصادی، غذایی، بهداشتی، زیست­محیطی، فردی، اجتماعی و سیاسی) سیاست­های کلی دولت ها را تحت تاثیر قرار داد. در مباحث جامعه شناختی نیز هم­زمان، با معرفی سرمایه اجتماعی، منبعی نوظهور و تاثیرگذار بر رفتار کنشگران در جامعه شناسایی شد که با اصلی­ترین مولفه­های خود یعنی اعتماد، هنجارها و شبکه­های اجتماعی نقش موثری بر عملکرد و فعالیت افراد جامعه در عرصه­های گوناگون ایفا می­کند. با توجه به رابطه فعال و بی تردید این دو مفهوم در حوزه علوم انسانی و با عنایت به تمرکز پارادایم امنیت انسانی بر تامین امنیت افراد که کنشگران اصلی عرصه اجتماع می­باشند، در هفت بعد از تهدیدها، آثار متقابل امنیت انسانی و سرمایه اجتماعی در عرصه اجتماع در ساحت­هایی مانند همبستگی و امنیت اجتماعی، سلامت روانی و امنیت فردی، محیط زیست، مشارکت و امنیت سیاسی، جرم و حمایت­های کیفری، اعتماد و حس امنیت قابل مطالعه است.

Keywords:

امنیت انسانی , سرمایه اجتماعی , سلامت روانی , محیط زیست , مشارکت