بررسی اثر روش تدریس مشارکتی بر اعتماد به نفس، سازگاری اجتماعی و نشاط ذهنی دانش آموزان پسر پایه پنجم شهر گنبد کاووس

هدف پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی روش تدریس مشارکتی بر اعتماد به نفس ، سازگاری اجتماعی و نشاط ذهنی دانش آموزان پسر پایه پنجم شهر گنبد کاووس است. روش این پژوهش شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با دو گروه گواه و آزمایش می باشد. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانش آموزان پسر پایه پنجم شهر گنبدکاووس به تعداد ۸۹۷ دانش آموز بود. برای اتخاذ نمونه آماری در شیوه نمونه گیری تصادفی خوشه ای استفاده شد. بدین صورت که از بین مدارس ابتدایی شهر گنبدکاووس ابتدا مدارس پسرانه انتخاب شد سپس از بین مدارس پسرانه آندسته از مدارسی که پایه پنجم دارند انتخاب شد سپس از بین مدارس به صورت تصادفی یک مدرسه انتخاب شد و در نهایت از بین دانش آموزان پایه پنجم مدرسه تعداد ۴۴ دانش آموز به نمونه پژوهشی انتخاب شد. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه های اعتماد به نفس کوپر اسمیت، سازگاری اجتماعی بل و نشاط ذهنی رایان و فردریک بود که روایی محتوایی پرسشنامه ها توسط روان شناسان و متخصصان حوزه علوم تربیتی، اختلالات روانی و یادگیری مورد بررسی قرار گرفت و پایایی پرسشنامه ها نیز با استفاده از آلفای کرنباخ به ترتیب ۷۴/۰ و ۷۶/۰ بدست آمد. یافته های پژوهش نشان داد که تدریس مشارکتی تاثیر معناداری بر اعتماد به نفس، سازگاری اجتماعی (سازگاری در منزل، سازگاری شغلی، سازگاری تندرستی، سازگاری عاطفی و سازگاری اجتماعی) و نشاط ذهنی دانش آموزان دارد. بنابراین می توان نتیجه گرفت که تدریس مشارکتی موجب افزایش اعتماد به نفس، سازگاری اجتماعی و نشاط ذهنی دانش آموزان می گردد.

Keywords:

تدریس مشارکتی , اعتماد به نفس , سازگاری اجتماعی , نشاط ذهنی , دانش آموزان.