بررسی میزان تغییرات اسید اولئیک شیر در اثر تغییر طول دوره خشکی گاوهای شیری هلشتاین

در طول دو دهه گذشته پژوهشهای زیادی برای تعیین مدت زمان مطلوب طول دوره خشکی و راهکارهای مدیریتی برای به حداقل رساندن اختلالات متابولیکی در گاوهای شیری پرتولید صورت گرفته است . کوتاه کردن طول دوره خشکی به عنوان یک راهکار مدیریتی برای بهبود وضعیت تعادل انرژی پس از زایمان پیشنهاد شده است. افزایش میزان اسید اولئیک (۱۸:۱,۹c) در چربی شیر به عنوان یک نشانگر برای توازن منفی انرژی مورد نظر است. در مطالعه حاضر اثر طول دوره خشکی بر میزان اسید اولئیک شیر، در گاوهایی که تحت استرس گرمایی بودند، مورد بررسی قرار گرفت تا اثر کوتاه کردن طول دوره خشکی بر بالانس انرژی در گاو شیری مشخص شود. به منطور انجام این تحقیق ۴۵ گاو پرتولید به سه تیمار اختصاص داده شد. تیمار اول دوره خشکی ۳۰ روز، تیمار دوم ۴۵ روز و تیمار سوم ۶۰ روز بود. نمونه گیری از شیر و تعیین ترکیبات آن هفته ای یک بار پس از زایش به مدت ۴ هفته انجام گرفت. نتایج این مطالعه نشان داد که میزان اسید اولئیک شیر دامهایی با طول دوره خشکی ۶۰ روز از دامهایی با دوره خشکی ۴۵ و ۳۰ روز بیشتر بود هر چند این تفاوت از نظر آماری معنی دار نبود. بالاتر بودن میزان اسید اولئیک شیر موید بیشتر بودن بالانس منفی انرژی در دامهایی با طول دوره خشکی بالاتر (۶۰ روز) نسبت به دامهایی با طول دوره خشکی کمتر است.

Keywords:

طول دوره خشکی , بالانس منفی انرژی , اسید اولئیک , چربی شیر , استرس گرمایی