بررسی رابطه هوش معنوی و سلامت عمومی با نقش میانجی بهزیستی معنوی در پرستاران دانشگاه علوم پزشکی گرگان

سابقه و هدف: ضعف در سلامت عمومی از معضلات بشر امروزی است. به نظر می رسد معنویت عامل مهمی در تقویت سلامت عمومی باشد. پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش واسطه ای بهزیستی معنوی نسبت به رابطه بین هوش معنوی و سلامت عمومی با بهزیستی معنوی در پرستاران انجام شد. مواد و روش ها: جامعه آماری پژوهش حاضر شامل تمام پرستاران دانشگاه علوم پزشکی گرگان در سال ۱۴۰۰ بود که ۳۷۶ نفر از آنها به روش در دسترس برای شرکت در پژوهش انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه های هوش معنوی، سلامت عمومی و بهزیستی معنوی بود. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد هوش معنوی و بهزیستی وجودی و بهزیستی مذهبی با سلامت عمومی همبستگی مثبت معنادار دارد. بهزیستی وجودی و بهزیستی مذهبی با سلامت عمومی همبستگی مثبت معناداردارد (P<۰/۰۱). نتایج تحلیل مسیر نیز حاکی از نقش واسطه ای بهزیستی وجودی و بهزیستی مذهبی در رابطه بین هوش معنوی و سلامت عمومی با بهزیستی معنوی بود. استنتاج: مطالعه حاضر نشان داد هوش معنوی با تقویت و بهبود سلامت معنوی در ابعاد سلامت وجودی و سلامت مذهبی به بهبود و ارتقای سلامت عمومی کمک می کند. بر این اساس پیشنهاد می شود در زمینه طراحی اقدامات لازم به منظور تقویت سلامت عمومی در افراد و گروه های مختلف، در راستای تقویت هوش معنوی و بهزیستی معنوی برنامه هایی تدوین شود.

Keywords:

بهزیستی معنوی , سلامت عمومی , هوش معنوی