نسبت تعاملات اجتماعی و بازی وارسازی فضای شهری (نمونه موردی پارک نیاوران)

تغییرات ناشی از شیوه زندگی در دهه های اخیر در تهران، موجب نزول روابط و گسستگی اجتماعی شده است. از طرفی نقش انکارناپذیر مردم در حل مشکلات شهری، موضوع مشارکت شهروندان و تعاملات اجتماعی را به ضرورتی اساسی برای مدیریت شهری تبدیل شده است. امروزه در کشورهای زیادی، بخش مهمی از مدیریت شهری، در ارتباط با تعاملات اجتماعی انجام می شود. همچنین شهرها، روز به روز از نظر ابعاد اجتماعی و جنبه های فرهنگی در حال پیچیده تر شدن و تغییرات ساختاری هستند. بنابراین به کارگیری راهکار های تازه و مبتنی بر فناوری های نوین، در جهت تحقق ارتقاء سطح تعاملات اجتماعی، امری ضروری و واجب است. استفاده از تجربیات بازی وارسازی (گیمیفیکیشن) در راستای افزایش تعاملات اجتماعی از جمله راهکارهای جدید در طراحی فضاهای شهری است. این پژوهش به بررسی ارتباط تجربیات گیمیفیکیشن با سطح تعاملات اجتماعی، با هدف سنجش نسبت بین طراحی و ایجاد فضای شهری و میزان تعاملات اجتماعی در شهر تهران و نمونه موردی پارک نیاوران است.جامعه آماری این پژوهش ۳۸۷ نفر از شهروندان تهرانی حاضر در محل است که به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شده و با استفاده از پرسشنامه، مورد مطالعه قرار گرفته اند. شیوه انجام پرسشنامه با ماهیت پژوهش و همچنین تدوین خود پرسشنامه بر اساس مبانی نظری و تجربیات داخلی و خارجی از ابداعات این پژوهش است. نتایج پژوهش نشان دهنده وجود ارتباطی معنادار میان اشکال مختلف بازی و تعاملات اجتماعی است. در این پژوهش نشان داده می شود که ارتباطی میان شاخص های عمومی با اشکال مختلف بازی، وجود ندارد. بنابراین استفاده از فعالیت های مبتنی بر گیمیفیکیشن در طراحی فضاهای شهری، در افزایش تعاملات اجتماعی شهروندان، موثر و شامل همه رده های سنی، اقشار جامعه خواهد بود. همچنین نتایج حاصله بیانگر آن است که یادگیری، همکاری و حساسیت، به ترتیب مهم ترین الویت های شاخص های بازی و وجود پاداش، استفاده از رنگ پردازی، چیدمان های نوری و موسیقایی، مهم ترین ویژگی های ظاهری در ساخت بازی ها است.

Keywords:

گیمیفیکیشن , بازی وارسازی , طراحی شهری , تعاملات اجتماعی , کودک