اقدام پژوهی : با چه راهکارهایی توانستم مشکل دانش آموزم نگین را در لکنت زبان بهبود بخشم ؟

اختلالات گفتاری شامل برخی از مشکلات گفتاری نظیر اختلالات بیانی آوایی و اختلال در فصاحت کلام و نیز مشکلات زبانی همچون دشواری در دریافت مطالب و زبان بیانی است . لکنت زبان به عنوان یکی از شایع ترین اختلالات گفتاری معمولا در دوره خردسالی از ۲سالگی آغاز می گردد و برگیرنده دو نوع لکنت است در مراحل اولیه لکنت زبان کودک نگران نیست و رنجی نمی برد. اما در مرحله بعدی نسبت به اختلال خود عکس العمل نشان می دهد و علاقه شدیدی به تصحیح و بهبود تکلم خویش دارد و می کوشد که با تحمل اضطراب و فشارهای روزافزون بر لکنت خویش فایق آید و به تدریج اگر لکنت شدت یابد کودک در مراحل مختلف از خود ترس و نگرانی بیشتری را نشان می دهد و لکنت او نیز بیشتر می شود چرا که میان لکنت و نگرانی رابطه دوطرفه وجود دارد. در تمامی انواع لکنت ها آگاهی فرد از لکنت خویش در تعیین میزان موفقیت درمان حایز اهمیت است . لکنت زبان همواره معلول علت های مختلف بدنی ، عاطفی ، اجتماعی ، ژنتیکی و ترکیبی از این عوامل است و پیشگیری اولیه در کنار غربالگری وسیع ، ردپایی و ارزیابی اولیه لکنت زبان جایزه اهمیت است . از جمله مهم ترین روشهای درمانی نیز می توان به روشهای زبانی ، رواندرمانی ، رفتاردرمانی ، خود درمانگری و درمان شناختی رفتاری اشاره کرد. در این پژوهش نیز دانش آموزی به نام نگین دارای لکنت زبان بود. لکنت زبان او دلایلی از جمله ضعف عضلات زبان، اعتمادبه نفس پایین ، داشتن اضطراب در هنگام صحبت کردن داشت . پس از بررسی های انجام شده و استفاده از راهکارهایی جهت افزایش اعتمادبه نفس ، کاهش اضطراب و تقویت عضلات زبانی ، مشکل لکنت زبان نگین کاهش یافت .

Keywords:

لکنت زبان , ضعف عضلات زبان , اضطراب , درمان