اثربخشی بازی درمانی مبتنی بر کارکردهای اجرایی بربهبوداختلال یادگیری نوشتن

هدف از انجام این پژوهش بررسی اثربخشی بازی درمانی مبتنی بر کارکردهای اجرایی بربهبوداختلال یادگیری نوشتن دختران پایه اول ابتدایی در سال تحصیلی ۱۴۰۲ - ۱۴۰۱ بود. روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی و از نظر هدف کاربردی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه دختران اول ابتدایی مدارس شهر مشهد دارای اختلال یادگیری نوشتن سال تحصیلی ۱۴۰۲ - ۱۴۰۱ بود. با توجه به محدودیت جامعه پژوهش و نوع مطالعه حاضر، با روش نمونهگیری در دسترس، تعداد ۳۰ دختر ابتدایی دارای اختلال نوشتن انتخاب و به صورت تصادفی ۱۵ نفر در گروه کنترل و ۱۵ نفر در گروه آزمایش در جلسات بازی درمانی گروهی طی ۱۰ جلسه تحت آموزش قرارگرفتند . قبل از آموزش از هر دو گروه آزمایشی و گواه و بررسی اختلالات نوشتن به عنوان پیش آزمون بررسی شد. گروه گواه هیچ گونه مداخله ای دریافت نکردند. پس از اتمام دوره بازی درمانی بلافاصله از هر دو گروه آزمون مربوط به اختلالات نوشتن به عنوان پس آزمون گرفته شد. نتایج تحلیل کواریانس یک راهه ( ANCOVA ) نشان داد که بازی درمانی مبتنی بر کارکرد اجرایی موجب بهبود اختلال یادگیری نوشتن در دانش آموزان دختر پایه اول ابتدایی شد. پیشنهاد می شود بازی درمانی مبتنی بر کارکرد اجرایی به عنوان یک مداخلهی روان شناختی موثر، در طراحی و ارائه پروتکل های درمانی اختلال یادگیری بخصوص نوشتن مورد استفاده قرار گیرد.

Keywords:

اثربخشی , بازی درمانی , کارکرد اجرایی , اختلال یادگیری , اختلال نوشتن