توسعه یافتگی هر اجتماع را از روی کیفیت رفاه ، سلامت ، اقتصاد ، محیط اجتماعی و محیط زیست آن اجتماع می توان قضاوت کرد.حال برای تعیین این کیفیت و مقایسه موارد در دسترس می بایست از فرایندی به عنوان فرایند
ارزیابی چرخه حیات استفاده کرد.در واقع با توجه به محدودیت هایی که در روند
توسعه پایدار وجود دارد مانند جذب پسماند ها و ضایعات تولیدی که کارکرد اصلی محیط زیست نیز هست نیاز به ابزار و فرایندی که بتواند بهترین روش را در عین توجه به آرمان های جهانی و
توسعه پایدار ارایه دهد به وضوح حس می شود. سه بعد اساسی
توسعه پایدار که عبارتند از ابعاد اقتصادی ، محیط زیستی و اجتماعی(نایینی و همکاران) باید با هم در توازن و تعادل باشند تا پایداری محقق شود و این توازن و تعادل را با استفاده از سیستم های
ارزیابی چرخه حیات که ارزیابی های دقیق فنی ، اقتصادی و زیست محیطی را انجام می دهند می توان به دست آورد. همچنین برای تعیین نقاط داغ زیست محیطی یعنی مراحلی که بیشترین آسیب را به محیط زیست می زنند در چرخه حیات محصول یا فرایند، LCA(life cycle assessment) مورد استفاده قرار می گیرد به طوری که با کمک آن می توان فرایند یا محصول را ارتقا داد