پداگوژی بریکولاژ

هدف مقاله حاضر معرفی گونه اینسبتا متفاوت از یک پداگوژی است که توان بیشینه سازی سازگاری امور مدرسه ای با جهان پیچیده و غیر یقینی پیش رو را داشته باشد. این مقاله با رویکرد یک "پژوهش نظری"، صورت بندی شده است ، تا درباره این پرسش بحث شود که پداگوژی مناسب برای وضعیت بسیار پیچیده و غیریقینی مدارس ، کدام است ؟ پاسخ مشخص مقاله حاضر به این پرسش اساسی ، ساخت "نظریه پداگوژی بریکولاژ"، از طریق بازبینی ، بسط معنایی و ترکیب دو سازه "پداگوژی"و "بریکولاژ" است . "پداگوژی بریکولاژ" نظریه ای برای توصیف روابط نوظهور بین مقوله ها یا ایده ها، برای تولید چیزجدیدی از طریق بازکاری و دسته بندی مجدد پدیده ها، مقوله یا ایده های در دسترس (محتوا) است . بازخوانی بریکولاژ به عنوان نوعی پداگوژی دارای ظرفیت خلق واژگان کاربردی متنوع و "مفاهیم مرزی" در فعالیت های مدرسه ای است . "موقعیت پداگوژیک " ایجادشده در نظریه "پداگوژی بریکولاژ"، عاملیت فردی معلم و دانش آموزان را توسعه می دهد تا به عنوان "عاملان اصلی "، با اعتماد به نفس بیشتری روی ”توسعه یادگیری معنادار” سرمایه گذاری کنند.

Keywords:

پداگوژی بریکولاژ , پژوهش نظری , آفرینش ترکیب های نوظهور , محتوای بریکولاژ