بررسی تطبیقی حجیت قیاس از دیدگاه امامیه و وهابیت با تاکید بر نظریات آیت الله سبحانی و ابن عثیمین

حجیت قیاس و جواز به کارگیری آن در استنباط مسائل شرعی از مسائل اختلافی در بین فقهای مذاهب اسلامی است. عده ای قیاس را ابزاری می دانند که رسول خدا(ص) اصحاب خود را به عمل کردن طبق آن سفارش کرده، عده ای نیز روی آوردن به قیاس را عمل برخی اصحاب در مواجهه با مسائل مستحدثه پس از رحلت رسول خدا(ص) دانسته اند. وهابیان قیاس را حجت می دانند و در فقدان نص به آن رجوع می کنند، اما شیعه امامیه قیاس در استنباط احکام را حجت نمی داند و با آن مخالف است. این پژوهش درصدد است با روش توصیفی تحلیلی به دست آورد که حجیت قیاس از دیدگاه امامیه و وهابیت، با تاکید بر نظریات آیت الله سبحانی و ابن عثیمین چیست. سبحانی حجیت برخی اقسام قیاس، مانند قیاس منصوص العله و اولویت، را می پذیرد، اما حجیت آن را از باب نص می داند، نه از باب حجیت قیاس. او قیاس مستنبط العله را فاقد حجیت می داند، اما ابن عثیمین برای تمام اقسام قیاس حجیت قائل است.

Keywords:

حجیت قیاس , جعفر سبحانی , ابن عثیمین , امامیه , وهابیت