نگاهی به چیستی مفاهیم «کرامت انسانی»، «عدالت اجتماعی» و «آزادی» در غزلیات حافظ و اعلامیه حقوق بشر سازمان ملل متحد

مفهوم حقوق بشر در همه فرهنگ­ها مورد احترام بوده و قوانین متعددی در این باره وضع شده است و لزوما منحصر به دوران معاصر نیست. به این اعتبار که ادبیات، جلوه­گاه فرهنگ منعکس در بطن و متن جامعه است، بازتاب مصداق­های حقوق بشر در آن دیده می­شود. در گستره ادبیات فارسی، حافظ در آیینه دیوان غزلیات، ضمن پرداختن به مسائل غنایی، عاشقانه، عرفانی و ... از موضوعات حقوق بشری هم سخن گفته است. او در ابیات مختلف، بارها به کاستی­های حقوق انسان­ها اعتراض کرده­ و مخاطبان خود را به صورت مستقیم و غیرمستقیم به رعایت مبانی آن فراخوانده­ است. حافظ برای تحقق این هدف نوآوری­هایی انجام داده که پرورش شخصیت رند از آن جمله است. در این پژوهش با استناد به منابع کتاب خانه­ای و روش توصیفی- تحلیلی، چیستی مفاهیم «کرامت انسانی»، «عدالت اجتماعی» و «آزادی» در غزلیات حافظ (با رویکرد به کنش های رند) و اعلامیه حقوق بشر سازمان ملل متحد کاویده شده است. نتایج تحقیق نشان می­دهد که رندآفرینی حافظ در دیوان غزلیات، تلاشی انتقادی و اعتراضی برای برجسته کردن محرومیت­های مرتبط با حقوق بشر در جامعه ایرانی و افزودن بر گستره شناخت و بینش مردم تحت ستم بوده است. همچنین، از این طریق، دوگانه «خودی/ بیگانه» در کلیت ساختار سیاسی جامعه ایرانی تشریح و برجسته­سازی شده است. دیگر آنکه، مفاهیم بنیادی ذکرشده در اعلامیه حقوق بشر، منحصرا ریشه در دنیای معاصر ندارد و فرازمانی و فراتر از جغرافیایی مشخص است.

Keywords:

حافظ , غزلیات , رند , حقوق بشر , کرامت انسانی