تاثیر کوچینگ بر فعالیت فیزیکی زنان با سندرم تخمدان پلی کیستیک

مقدمه: سندرم تخمدان پلی کیستیک شایع ترین اختلال اندو کربن و متابولیک در زنان سنین باروری است. از آنجایی که در این بیماران چاقی ورفتارهای بی تحرکی زیاد است اصلاح سبک زندگی و تغییر رفتارهای ناسالم اولین رویکرد در مدیریت این بیماری میباشد و کوچینگ بهداشتی بهعنوان ابزاری جهت بهبود رفتار در جهت پیشگیری از بیماری ها استفاده می شود.روش پژوهش: این مطالعه نیمه تجربی بر روی ۷۸ نفر از زنان ۳۵ - ۱۸ ساله نابارور مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک مراجعه کننده به مرکزناباروری فاطمه زهرا (س) بابل در سال ۱۴۰۰ انجام شد. شرکت کنندگان به صورت تصادفی بلوکی به دو گروه کوچینگ و مراقبت روتین (کنترل)تقسیم شدند. هردو گروه براساس پروتکل درمانی مرکز ناباروری ۵۰۰ میلیگرم متفورمین ۳ بار در روز دریافت کردند. افراد گروه مراقبت روتین طبقمعمول توسط متخصص تغذیه ویزیت شدند و مشاوره تغذیه دریافت کردند و گروه کوچینگ از شش جلسه ۴۵ - ۳۰ دقیقه ای کوچینگ بهداشتی کهجلسه اول حضوری و بقیه جلسه ها با تلفن همراه انجام شده بود، بهره مند شدند. جلسه ها هر دو هفته یکبار به مدت ۳ ماه برگزار شد. پیامد مطالعه،تغییر نمره فعالیت فیزیکی قبل و بعد از مداخله بود. فعالیت فیزیکی به وسیله پرسشنامه بین المللی فعالیت فیزیکی ارزیابی شد. برای تجزیه و تحلیلآماری نرم افزار SPSS نسخه ۲۰ استفاده شد و سطح معنی داری ۰۵ / ۰ در نظر گرفته شد.یافته ها: نتایج آزمون ANCOVA نشان داد، افزایش معنی دار آماری در میزان نمره کل فعالیت فیزیکی (۰۰۳ / ۰ = P) وجود داشت و اختلافمیانگین ها (کوچینگ - کنترل) ۲۲ / ۳۰۲۵ (فاصله اطمینان ۹۵٪: ۸۸/۶۸ تا ۷۷ / ۴۹۶۱) بود.نتیجه گیری: پس از بررسی یافته های این مطالعه و در نظر گرفتن نتایج مطالعات مشابه میتوان نتیجه گرفت، مداخله کوچینگ بهداشتی با استفادهاز موبایل، میتواند یک روش با دسترسی بیشتر، در افزایش فعالیت فیزیکی زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک موثر باشد.

Keywords:

کوچینگ , سبک زندگی سالم , فعالیت فیزیکی , سندرم تخمدان پلی کیستیک , نمایه توده بدن