بررسی امکانسنجی اجرای تله مدیسین در دانشگاه علوم پزشکی تبریز

مقدمه: استفاده از تکنولوژی اطلاعات در مراقبت سلامت پتانسیل عظیمی را به منظور ارتقا کیفیت خدمات ایجاد می کند. سازمانهایمراقبت بهدا شتی که با فناوری تله مدیسین مواجهاند لازم ا ست بسترهایی به منظور همکاری و مشاوره از راه دور ایجاد نمایند. مطالعهحاضر با هدف بررسی امکانسنجی اجرای تله مدیسین در دانشگاه علوم پزشکی تبریز انجام شد.روش پژوهش: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی- مقطعی بود که در س ال ۱۴۰۰ انجام گرفت. ابزار مورد استفاده پرسشنامهاستاندارد " ابزار سنجش تله مدیسین" که از سوی Medicare آمریکا به منظور ارزیابی میزان آمادگی موسسات داوطلب به کارگیریتله مدیسین طراحی شده و دارای سه قسمت بود که قسمت اول آن توسط ریاست دانشگاه، قسمت دوم توسط مسئول واحد فناوریاطلاعات و ق سمت سوم تو سط ۲۳۷ نفر از پزشکان متخصص شاغل در دانشگاه (جمعا ۲۳۹ نفر) به منظور اولویت بندی خدمات تلهمدیسین و موانع به کارگیری آن تکمیل شد. حجم جامعه با حجم نمونه برابر بود. داده های گردآوریش ده با نرم افزار ۲۲ SPSS موردتحلیل قرار گرفت.یافته ها: از کل ۱۴۱ فرد تکمیل کننده (۱۰۰ نفر مرد)، ۱۱۲ نفر (۴ / ۷۹ درصد) متخصص و ۲۹ نفر (۶.۲۰ درصد) فوق تخصص و ۴۹ نفر(۸ / ۳۴ درصد) عضو هیئت علمی بودند. یافته ها نشان داد که ۱۳ نفر (۲ / ۹ درصد) تجربه ارائه مشاوره به وسیله تله مدیسین را داشتند، ۴۵نفر (۵ / ۳۰ درصد) از قابلیت ارتباط همزمان ویدئویی (video-streaming) اطلاع داشتند و ۶ نفر (۳ / ۴ درصد) تمایلی به ارائه خدماتمذکور نداشتند.نتیجه گیری: ارائه مشاوره و ارجاع بیماران از مهمترین اولویت ها در استفاده از تله مدیسین و مشکلات فنی، کمبود بودجه و نیرویمتخصص و همکاری غیر مستمر پزشکان مهمترین موانع اجرای آن محسوب می شوند. بنابراین علیرغم وجود فرهنگ اجرایی با توجه بهزیرساخت نامناسب و سطح آگاهی فعلی، دانشگاه در حال حاضر قادر به ارائه خدمات تله مدیسین نمی باشد.

Keywords:

تله مدیسین , آموزش , امکان سنجی