سنجش توان توسعه گردشگری روستایی (منطقه شاهوار علی آباد کتول)

امروزه با توجه به چالش های متعدد اقتصادی و اجتماعی که جوامع روستایی با آن مواجه اند، لزوم توجه به فعالیت های نوین اقتصادی در این مناطق ضروری است. طوری که، با توجه به عدم موفقیت بسیاری از برنامه ها و طرح های توسعه در روستاها و از طرفی، بروز مشکلات در شهرها به خصوص در کشور ما، بحث توسعه گردشگری روستایی، بعنوان یکی از راهبردهای اساسی به شمار می آید. از این رو، گردشگری روستایی اغلب به دلایل عمدتا اقتصادی، جایگزینی مناسب برای فعالیت های کشاورزی تلقی می گردد و توسعه آن در نواحی روستایی موجب درآمدزایی، متنوع سازی معیشت خانوار و ارائه فرصت های جدید شغلی و همچنین استفاده از منابع محلی و جلوگیری از مهاجرت های روستایی و در نهایت ایجاد تحولات اجتماعی و فرهنگی در سطح این جوامع می شود. لذا با توجه به اهمیت این موضوع، پژوهش حاضر به دنبال شناخت، ارزیابی و سنجش توان توسعه گردشگری در سطح سکونتگاه های روستایی منطقه شاهوار در شهرستان علی آباد کتول استان گلستان می باشد. این مقاله به لحاظ هدف و ماهیت موضوع از نوع مطالعات کاربردی بوده و به روش توصیفی- تحلیلی انجام گردید. داده ها از دو روش مطالعات کتابخانه ای (اسنادی) و تحقیقات میدانی (پرسشنامه) گردآوری شد و سپس با مدل آمایشی مخدوم، توان توسعه گردشگری روستایی منطقه ارزیابی گردید.جامعه آماری تحقیق شامل ۵ روستای منطقه با ۲۰۴ خانوار روستایی بوده که تعداد ۱۰۲ خانوار بعنوان حجم نمونه به شیوه نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. نتایج این پژوهش نشان می دهد که روستاهای منطقه علیرغم محرومیت ها و محدودیت های کالبدی و زیرساختی، از توان لازم جهت توسعه گردشگری برخوردار بوده و بخاطر داشتن آب و هوای مناسب، محیط آرام و سیما و منظر چشم نواز، گردشگران روستایی دیدگاه مثبتی نسبت به توریسم منطقه و توسعه آن دارند. چنانکه نتایج تحقیقات میدانی نیز اثبات نمود که اگرچه جاذبه های منطقه مطالعاتی ناشناخته مانده است، اما توان لازم برای توسعه گردشگری گسترده و متمرکز به ویژه در زمینه گردشگری طبیعی را دارد و می توان گردشگری را به صورت برنامه ریزی شده در آن توسعه داد.

Keywords:

توسعه , گردشگری , گردشگری روستایی , توسعه گردشگری , منطقه شاهوار.