بررسی مفهوم «پراکسیس» در کاهش شکاف میان نظریه و عمل: ضرورت توسعه مهارت های «نرم/سیاسی» در کنار مهارت های «سخت/تکنیکی» بر پایه آموزش های نوین برنامه ریزی شهری

شکاف میان تئوری و عمل، به یکی از چالش­های اساسی نظام آموزش برنامه­ریزی شهری در دو دهه اخیر جهان تبدیل شده است. تحقیقات دونالد شون[۱]، جان فارستر[۲]، بنت فلوبرگ[۳]، جین هیلیر[۴]، هاو و لنگدون[۵] و دیگران به واکاوی این شکاف­ از منظرگاه سیاسی پرداخته­ و ریشه اصلی آن را نادیده گرفتن زمینه­های سیاسی و روابط قدرت از سوی برنامه­ریزان تکنیکی می­داند. در این مقاله کوشیدیم در ابتدا به الزامات مهارتی مورد توجه نظریه­های فوق در برنامه­ریزی پرداخته و سپس با رویکردی توصیفی-تحلیلی رهیافت­های جدید آموزش برنامه­ریزی در دانشگاه­های مطرح جهان را مورد بررسی قرار دهیم و در مرحله نهایی راهکارهای توسعه مهارت­های جدید در سرفصل­های آموزش کارشناسی ارشد کشورمان ارائه گردد. به منظور دستیابی به این اهداف داده­های مورد نیاز با استفاده از «مطالعات کتابخانه­ای»، «پرسشنامه» و «مصاحبه ساختاریافته» با حرفه­مندان و اساتید دانشگاهی جمع­آوری شده و تحلیل داده­ها با روش کمی و با استفاده از آزمون کروسکال ولیس[۶] صورت گرفته است. یافته­های تحقیق نشان می­دهد آموختن «مهارت­های نرم» چون مذاکره، میانجی­گری، مدیریت تعارضات و تسهیل­گری علاوه بر «مهارت­های سخت» یا تکنیک­های برنامه­ریزی می­تواند به کاهش این شکاف کمک نماید.                                                                                                                       ۱John Forester ۲ Bent Flyvbjerg ۳ Jean Hillier ۴ Howe and Langdon ۵ Kruskal Wallis test

Keywords:

آموزش , برنامه ریزی شهری , پراکسیس برنامه ریزی , قدرت , مهارت