تاثیر یک دوره تمرین هوازی بر سطوح پروتئین pref-۱ بافت چربی موش های نر ویستار تحت رژیم پرچرب

هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر شش هفته تمرین هوازی متعاقب شانزده هفته رژیم غذایی پرچرب حاوی فروکتوز بر بیان ژن Pref-۱در بافت چربی موش های نر نژاد ویستار بود. مواد و روش ها: در تحقیق تجربی حاضر ۱۸ سر موش صحرایی نر نژاد ویستار با سن هشت هفته و وزن اولیه ۲۰± ۲۲۰ به طور تصادفی در سه گروه کنترل سالم ، کنترل رژیم پرچرب و تمرین رژیم پرچرب تقسیم شدند. رژیم پرچرب شامل ۶۰ درصد چربی همراه با مصرف ۲۵ درصد محلول فروکتوز بود. ارزیابی چاقی با اندازه گیری شاخص های ترکیب بدنی از قبیل شاخص توده بدن (BMI)، نسبت دور کمر به لگن و شاخص لی انجام شد. برنامه تمرین هوازی به مدت شش هفته تمرین دویدن روی تریدمیل با تواتر ۵ جلسه در هفته و بر اساس اصل اضافه بار تدریجی انجام شد. ۴۸ ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی بعد از بی هوش کردن موش ها، بافت چربی سفید از ناحیه تحت کتفی استخراج و در دمای ۸۰- نگهداری شد. میزان بیان ژن ۱Pref- به روش Real-time-PCR اندازه گیری شد. برای تجزیه و تحلیل آماری داده ها از آزمون تحلیل واریانس یک راهه ( آنوا) با آزمون پیگردی توکی در سطح معنی داری ۰۵.۰ و به کمک نرم افزار ۲۳SPSS-استفاده شد. یافته ها: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که بر اثر ۱۶ هفته رژیم غذایی پرچرب حاوی فروکتوز موش ها دچار چاقی شدند. همچنین در موش های چاق میزان بیان ژن ۱Pref- در بافت چربی به طور معنی داری کاهش یافت (۰۵/۰ (P <، اما شش هفته تمرین هوازی منجر به افزایش معنی دار بیان ژن ۱Pref- در بافت چربی موش های نر ویستار چاق گردید (۰۵/۰ < .(P نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش حاضر توصیه می شود افراد چاق کنترل چاقی و حتی کاهش وزن از از تمرینات ورزشی بویژه تمرینات هوازی بهره مند شوند.

Keywords:

تمرین هوازی , رژیم پرچرب , ۱Pref- , بافت چربی , موش