بررسی اختلاف قرائات بر مبنای ساختارهای زبانی (جزء اول)

میان قرائت های قرآنی و علم صرف و نحو در زبان عربی رابطه تنگاتنگی وجود دارد؛ زیرا قرآن موثر ترین عامل پی ریزی و تدوین قواعد عربی است؛ چراکه نخستین نحویان زبان عرب، خود جزء قراء قرآنی بوده اند . در قرائت شماری از آیات قرآن بین قاریان اختلاف است . اختلاف در قرائت پیشینه کهن دارد و یک واقعیت تاریخی است که دلیلی بر انکار آن وجود ندارد . در این نوشتار، با استفاده از روش توصیفی – تحلیلی، موارد اختلافی در قرائت قراء سبعه در جزء اول قرآن کریم، با استعانت از کتب لغوی، اعرابی و تجویدی و با تبیین علل لغزش ها، در دو بخش اعرابی، لغوی مورد بررسی قرار گرفته است . نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد که در بین مکاتب قرائت، کوفیان موفق تر از بقیه عمل کرده اند . عاصم کوفی در میان قاریان هفت گانه دارای کم ترین لغزش بوده است و روایت حفص از عاصم بیشترین انطباق را با قواعد ادبیات عرب داشته و در مقابل، قنبل راوی ابن کثیر مکی، ضعیف ترین عملکرد را در قرائت داشته است .

Keywords:

قرآن کریم , اختلاف قرائات , انواع اختلاف قرائات , قراء سبع , جزء اول قرآن