نظام معنایی حاکم بر تجربه شهودی عرفانی و روایت آن

تجربه عرفانی نوعی تجربه شهودی و غیبی و کاملا خارج از دسترس عارف سوژه است؛ ازهمین رو، عارف توانش ادراک کامل آن را ندارد و در تکرار کیفیت آن نیز ناتوان است. علت این ناتوانی صرفا ویژگی بیان­ناپذیری و کیفیت فراعقلی تجربه شهودی نیست، بلکه علت آن، نظام معنایی حاکم بر رویداد شهودی و سپس روایت آن از زبان عارف سوژه است. نظام معنایی حاکم بر رخداد شهودی مبتنی بر تصادف است و بدون برنامه و پیش­ فرض، سوژه را با محیط و موقعیتی پرتنش روبه رو می ­کند. نظام معنایی تصادف یکی از چهار نظام معنایی لاندوفسکی است که با کیفیت تجربه عرفانی و شهودی و نیز با روایت این تجربه از زبان کلامی و غیرکلامی عارف سوژه هم خوانی دارد. مطابق نظام معنایی تصادف، عارف-سوژه در سیر پیوستار زندگی ناگهان با تجربه­ای ناشناخته و فراحسی برخورد می ­کند که با قواعد برنامه ­مدار زندگی عادی تفاوت­ های اساسی دارد و او را در دو بعد فشاره­ای و گسترده ای تحت تاثیر قرار می ­دهد. او نه تنها در مرحله رویارویی با تجربه شهودی دچار حیرت می شود، بلکه در بیان گزارش کیفیت آن نیز قواعد زبانی را نارسا می­ یابد. در نتیجه این فرآیند تصادفی و تنشی، سوژه با زبان کلامی و غیرکلامی خود فرم تازه­ای از زبان و معنا تولید می کند.

Keywords:

Mystical Discourse , Mystical Experience , Semantic System of Coincidence , Landowski , Stressful Process. , گفتمان عرفانی , تجربه عرفانی , نظام معنایی تصادف , لاندوفسکی , فرآیند تنشی.