در زندگی جمعی سرنوشت افراد به هم مربوط است و به قول معروف، افراد در سرنوشت یکدیگر اثر دارند، حق نظارت در اعمالدیگران، حق طبیعی و از آثار زندگی اجتماعی است.
امر به معروف و
نهی از منکر یکی از مهمترین و عظیم ترین فرائض دینیدر اسلام است آیات و روایات بسیاری از جهات متعدد این وظیفه اجتماعی را مورد تائید قرار داده از طرف دیگر اعلامیه حقوقبشر در ۱۰ دسامبر ۱۹۴۸ مطابق با ۹ آذر ۱۳۲۷ در مجمع عمومی سازمان ملل متحد تصویب شد حقوق بشر از حقوقی استکه لازمه طبیعت انسان بوده و پس از پیدایی دولت ها وجود داشته است. در پژوهش حاضر که به روش تحلیلی و توصیفی وکتابخانه ای تهیه گردیده تلاشی است در جهت بررسی مفهوم
امر به معروف و
نهی از منکر و و رابطه آن با حقوق بشر بین المللو سوالات این پژوهش عبارتند از: ۱-آیا اعلامیه حقوق بشر به فریضه
امر به معروف و
نهی از منکر پرداخته است. ۲- امر به- معروف و
نهی از منکر با اصل
آزادی افراد در تعارض است. از مهم ترین نتایج این پژوهش می توان به موارد زیر اشاره کرد: ۱در اعلامیه حقوق بشر سعی شده است دولت ها و نهادهای بین المللی به اجرا صحیح آموزه های حقوق تحت فشار قرار دهددر حالی که فریضه
امر به معروف و
نهی از منکر اینگونه نیست. ۲- همواره این بحث بوده که فریضه
امر به معروف و نهی از منکرممکن است با برخی از حقوق و
آزادی های بشری در تضاد باشد در حالی که این فریضه یعنی امر به خوبی و نهی از بدی درهمه ادیان بوده و در حقیقت به معنای واقعی
آزادی می باشد.