بررسی نگرش کارکنان ناجا به میزان اثر بخشی آرای کمیسیونهای ماده ۱۲۱ قانون ناجا بر کاهش جرائم و تخلفات

در این مقاله سعی شده است که با پژوهشی علمی، تاثیر آرای صادر شده از سوی کمیسیونهای ۱۲۱ناجا بر بازدارندگی کارکنان خاطی و هم چنین سایر کارکنان از ارتکاب تخلف مورد بررسی قرار گیرد و سپس راهکارهای مناسبی در جهت افزایش میزان این تاثیر گذاری ارائه شود. این مطالعه با رویکرد پژوهشی با استفاده از روشهای اسنادی و پیمایش، بررسی پرونده ها و پرسشنامه محقق ساخته در پی بررسی اثربخشی آرای کمیسیونهای ۱۲۱ بین نیروهای ناجا است. به منظور رسیدن به این هدف ۹۷۹ نفر از افسران ارشد، افسران جزء، درجه داران و کارمندان استانهای تهران، آذربایجان غربی، مازندران، هرمزگان و خراسان رضوی با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای مورد مطالعه قرار گرفته اند. بر اساس نتایج، نسبت پرونده های تکراری به کل پرونده ها، برابر با ۱۲.۹۶ درصد است. میانگین اثربخشی کمیسیونهای ۱۲۱ برابر با ۵۳.۲۵ به دست آمده است و شاخص کاهش تخلفات و جرائم نشان از تاثیر متوسط بودن آن دارد که با ۵۳.۲۹ برابر است؛ یعنی کل افراد مورد مطالعه معتقدند میزان تاثیرگذاری آرای کمیسیونهای ۱۲۱ بر کاهش ارتکاب جرائم و تخلفات در حد متوسط و نزدیک به آن است.

Keywords:

اثربخشی قوانینی بازدارنده , آرای کمیسیونهای ۱۲۱ , تخلف و جرائم در نیروهای مسلح