پس اصلاح نانوالیاف الکتروریسی شده با گونه های زیست فعال ازطریق واکنش های کلیک

فرایند بازسازی، نه تنها تحت تاثیر برهم ­کنش ­های میان یاخته ها قرار دارد، بلکه شیمی سطح زیست مواد نیز بر آن اثرگذار است. بدین دلیل، اصلاح سطح الیاف الکتروریسی­ شده با زیست­ مولکول ­ها، روش مناسبی برای افزایش چسبندگی و سازمان­دهی یاخته ­ای است. دو رویکرد کلی برای اصلاح داربست ­های الکتروریسی­ شده وجود دارد که با روش­ های مختلف انجام می­ گیرد. بارگذاری عوامل زیستی در محلول پلیمری، روش متداولی برای تله ­اندازی زیست­ مولکول­ ها در ساختار داربست است که طی آن مولکول­ در پیچال الیافی قرار می­ گیرد و به ایفای نقش می ­پردازد. اما به ­دلیل محدودیت ­های این روش، روش ­های پس­اصلاح به­ عنوان مسیر جایگزین برای اصلاح نانوالیاف مورد توجه قرار گرفته ­اند. این نوع اصلاح می ­تواند با جذب­ سطحی فیزیکی زیست ­مولکول­ ها روی سطح الیاف یا با پیوند شیمیایی عامل مدنظر روی الیاف حاصل می­ شود. به­ دلیل قابلیت­ های شیمی کلیک، سازه­ های الکتروریسی­ شده­ ­کلیک ­پذیر، مسیر نویدبخشی برای پیوند زیست­ مولکول­ های مختلفی را فراهم می­ کند که برای اهداف متفاوت مهندسی بافت مناسب باشند. در این مقاله، پژوهش ­های انجام ­شده در زمینه­ عامل­ دارکردن سازه ­های الکتروریسی به تفکیک انواع واکنش ­های کلیک مرور می­ شود. بدیهی است، دستیابی به سامانه ­های هوشمند که فعالیت­ های یاخته ­ای را تحریک و کنترل می­­ کنند، نیازمند آشنایی با آخرین پژوهش­ ها در این زمینه بوده که هدف اصلی این مقاله­ مروری است.

Keywords:

الکتروریسی , عامل دارکردن نانوالیاف , شیمی کلیک , زیست مواد , مهندسی بافت