طراحی شبکه زنجیره تامین حلقه بسته با رویکرد پایداری و قابلیت اطمینان

محیط رقابتی عصر حاضر، توجه سازمان ها را به رعایت الزامات کیفیت و مسئولیت پذیری اجتماعی معطوف داشته است. زیرا سازمان هایی که خود را پای بند به چارچوب مدیریت کیفیت می دانند به سطح بالاتری از رضایتمندی مشتریان دست می یابند. این تحقیق برای ادغام پایداری و قابلیت اطمینان، مسئله طراحی شبکه زنجیره تامین اقتصادی، مسئولیت پذیر و قابل اطمینان را به صورت جامع و کارآمد مورد مدل سازی قرار داده است. از این رو، یک مدل برنامه ریزی عدد صحیح مختلط غیرخطی برای مسئله طراحی شبکه زنجیره تامین به صورت سه هدفه، چندمحصولی، چندسطحی، چندمنبعی، چندظرفیتی و چندمرحله ای در نظر گرفته شده است. جواب های بهینه پارتو مدل پیشنهادی، با استفاده از روش محدودیت اپسیلون تکامل یافته (AEC) به دست آمده است. همچنین از مثال عددی با داده های تصادفی برای سنجش صحت و عملکرد کلی مدل پیشنهادی استفاده شده است. نتایج نشان داد که با افزایش پارامتر تقاضا مقدار سود مسئله افزایش می یابد. این در حالی است که قابلیت اطمینان و مسئولیت پذیری اجتماعی کاهش پیدا می کند. علاوه بر این، با افزایش انتشار گازهای گلخانه ای مقدار تابع هدف سود و مسئولیت پذیری اجتماعی کاهش پیدا می کنند در حالی که مقدار تابع هدف قابلیت اطمینان تقریبا ثابت می ماند. با این حال، دستیابی به هم افزایی میان پایداری و قابلیت اطمینان در طراحی شبکه زنجیره تامین، نیازمند تدوین دستورالعمل های دقیق تر و بلندمدت تری است.

Keywords:

پایداری , قابلیت اطمینان , بهینه سازی چند هدفه , روش AEC , شبکه زنجیره تامین حلقه بسته