تبیین و ارزیابی نظریه معلوم بالعرض بودن صورت علمیه
Publish place: Islamic wisdom، Vol: 10، Issue: 36
Publish Year: 1402
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 85
This Paper With 14 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_FHI-10-36_006
تاریخ نمایه سازی: 19 مهر 1402
Abstract:
یکی از نظریات مطرح شده در مباحث معرفت شناسی حکمت متعالیه، «معلوم بالعرض اول بودن صورت علمیه و معلوم بالعرض دوم بودن معلوم خارجی» است. براساس این نظریه، «علم» امری وجودی و معلوم بالذت است و صورت علمی یا ذهنی، امری ماهوی و معلوم بالعرض است. همچنین معلوم خارجی که به واسطه صورت علمی ادراک می شود، معلوم بالعرض دوم است. با تبیین این نظریه، مشخص می شود که این نظریه دارای اشکالات بنایی و مبنایی است؛ زیرا: اولا با فرض اینکه صورت علمیه به عنوان امری ماهوی پذیرفته شود، به دلیل اینکه وجود تنها واسطه در ثبوت ماهیت است (نه اثبات) و نیز به دلیل اینکه ملاک انطباق علم بر معلوم، وجود برتر علم است نه اتحاد ماهوی، مشخص می شود که نه صورت علمیه معلوم بالعرض اول است و نه معلوم خارجی معلوم بالعرض دوم. ثانیا با اثبات وجودی بودن صورت علمیه، اساس نظریه از بین می رود. معلوم بالذات بودن صورت علمیه مورد تصریح ملاصدرا است.
Keywords:
Authors
سید محمد امین درخشانی
دانشجوی دکترای فلسفه و کلام اسلامی، دانشگاه علامه طباطبائی
مهدی آزادپرور
استادیار گروه فلسفه و کلام جامعه المصطفی العالمیه، شعبه اصفهان
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :