بررسی جایگاه خیر اخلاقی در نظام اخلاقی ملاصدرا

تحقیق حاضر، درباره بازشناسی ماهیت و حقیقت خیر اخلاقی و ویژگی های وجودی آن است.در فلسفه به طور کلی و در فلسفه ملاصدرا به طور خاص، خیر امر وجودی است و با وجود پیوند عمیق و ناگسستنی دارد. و بر اساس دیدگاه وجودی، نیکی و خیر در نظام اخلاقی ملاصدرا بر مبانی محکم و استواری بنا نهاده شده است. در حکمت اسلامی، وجود و کمال وجودی اساسا خیر است و اصالت وجود به همه افعال و آنچه از طریق عمل پا به هستی می نهد، رنگ وجودی عطا می کند و به تبع آن، به خیریت نگاه وجودی دارد.حال سوالی که در اینجا مطرح می شود آن است که شرور اختیاری و صدور افعالی از انسان مانند قتل که از نظر اخلاقی خیر محسوب نمی شود، چگونه ارزیابی می شوند آیا فعل وجودی است و در عین حال شر است و یا امر عدمی است و شر محسوب می شود و به عبارتی چگونه این تضاد قابل حل است؟ که برای ایضاح آن باید خیر اخلاقی را مورد بازشناسی قرار داد.به همین خاطر بحث از چیستی، مولفه ها یا امور موجود در نظام اخلاقی ملاصدرا که به بازشناسی خیر اخلاقی یاری می رساند، مورد بحث این نوشتار است.بر این اساس، انسان اخلاقی از منظر حکمت متعالیه ضمن برخورداری از سعه وجودی، متخلق به اخلاق الله بوده و به حق تعالی تشبه می یابد

Keywords:

ethics , moral good , Justice , soul , transcendent theosophy