علل خودداری علامه طباطبایی از بکارگیری معارف عرفانی در فلسفه ورزی با تاکید بر آرای آیت الله جوادی آملی
Publish place: Islamic wisdom، Vol: 8، Issue: 30
Publish Year: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 128
This Paper With 20 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_FHI-8-30_005
تاریخ نمایه سازی: 19 مهر 1402
Abstract:
در حکمت متعالیه برخلاف فلسفه مشاء، معارف فلسفی و عرفانی به هم وابسته اند. اما علامه طباطبایی با بازگشت به روش مشائی، از معارف عرفانی در فلسفه اش استفاده نکرد. این جستار با روش توصیفی تحلیلی آراء استاد جوادی آملی، علل این تغییر در مشی علامه را بررسی می کند و در نهایت روشن می شود که اولا معرفت شهودی مادامی که در نفس مکاشف به صورت علم حضوری است، دارای مفهوم نیست و در نتیجه قابلیت استفاده در تعاریف و استدلالات فلسفی را ندارد. ثانیا معرفت شهودی، یقینی روان شناختی است که ضابطه منطقی برای اثبات داده های آن وجود ندارد. بنابراین در فلسفه برهان محور کارآیی ندارد. ثالثا اگر مکاشف، آن معارف را در قالب قضیه بیان کند، به دلیل امکان خطا یا شخصی بودن یقین حاصل از آن، برای کاربرد در فلسفه باید با برهان اثبات شود تا به یقین واقعی تبدیل شود. اما دراین صورت، به خاطر تبدیل شدن به معرفت فلسفی حجت است نه به خاطر اینکه معرفت شهودی است.
Keywords:
Authors
احمد فرزین فر
A PhD. student of mysticism and Sufism at Religions and Denomination University.
رضا الهی منش
An assistant professor and faculty member at Religions and Denomination University.
اصغر نوروزی
An assistant professor and faculty member at Imam Khomeini Institute of Education and Research.
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :