راه کارهای ارتقای بصیرت سیاسی کارکنان ارتش جمهوری اسلامی ایران

Publish Year: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 135

This Paper With 18 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_HISS-4-50_008

تاریخ نمایه سازی: 22 مهر 1402

Abstract:

بصیرت سیاسی برای کارکنان نیروهای مسلح ج. ا. ا، به دلیل مسئولیت های مهمی که دارند، یکی از اصول مهم ماندگاری نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران است. ایفای چنین نقشی بدون بصیرت سیاسی میسر نیست. یک نظامی آگاه می داند که غفلت از شناخت دشمن درونی و بیرونی، ضربه های سخت و گاه جبران ناپذیری را برای کشور به همراه می آورد. سازمان عقیدتی سیاسی ارتش جمهوری اسلامی ایران به عنوان یک سازمان فرهنگی در خدمت به کارکنان وخانواده ها با اجرای برنامه های مختلف آموزشی، فرهنگی و سیاسی به دنبال ارتقاء بینش و اخلاق دینی، سیاسی و ارتقای بصیرت، دانش افزایی وافزایش توان رزمی ارتش ج. ا. ا می باشد. یکی از راه های مقابله با توطئه های دشمنان بصیرت افزایی است این موضوع به عنوان یک راهبرد محوری در برگزاری دوره های بصیرت افزایی سیاسی و اجتماعی سازمان عقیدتی سیاسی ارتش ج. ا. ابا جدیت پیگیری می شود که بی شک بازتاب اجرایی صحیح آن، بصیرت و درک صحیح از جریانات سیاسی در ارتش را به همراه خواهد داشت. این مقاله با بکارگیری روش تحقیق توصیفی – تحلیلی و بر اساس مطالعه اسناد کتابخانه ای و با طرح این سوال که چه راه کارهایی برای ارتقای بصیرت سیاسی کارکنان پایور ارتش جمهوری اسلامی ایران وجود دارد؟ بدنبال اثبات فرضیه ای است که سازمان عقیدتی سیاسی ارتش جمهورسی اسلامی ایران با برگزاری دوره های بصیرت افزایی، حضور روحانیون، چاپ و انتشار مجلات وکتب سیاسی وبرگزاری جلسات آگاهسازی سیاسی به میزان زیادی موجب ارتقای بصیرت سیاسی کارکنان ارتش ج. ا. ا می شود. همچنین کوشش شده است با مد نظر قرار دادن نقش سازمان عقیدتی سیاسی ارتش جمهوری اسلامی ایران به عنوان بخشی از بدنه طیبه ارتش؛ و با رجوع به آیات قرآن کریم و مراجعه به تفاسیر مختلف، آثار اندیشمندان و صاحب نظران ضمن الهام گیری از رهنمودها و تاکیدات مقام معظم رهبری (مدظله العالی) به بررسی راه کارهای ارتقای بصیرت سیاسی کارکنان پایور ارتش جمهوری اسلامی ایران پرداخته شود.

Authors

رضا پریزاد

استادیار و عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد قم، ایران (نویسنده مسئول)

محمدناصر ولی زاده

دانشجوی دکتری علوم سیاسی گرایش اندیشه های سیاسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد قم، ایران