بهبود کیفیت نشانگر پراشندگی برای تصویرسازی گسل ها با استفاده از تابع شباهت محلی اریب در حوزه پس برانباشت

پراش­ها اطلاعات مفیدی را درباره عارضه­های زمین شناختی زیرسطحی مانند گسل­ها، ناپیوستگی­ها، چین خوردگی­ها و مانند آنها ارائه می­دهند. در مطالعه گسل­ها برگشتگی قطبایی موج­های پراشیده از لبه گسل­ها یک چالش بزرگ به­شمار می­رود. در دهه­های اخیر چندین روش­ در حوزه­های پیش و پس­برانباشت برای تعیین ویژگی­ها و محل پراش­ها ارائه شده است ولی بیشتر آنها در مواجهه با برگشتگی قطبایی امواج پراشیده از لبه گسل­ها، توانایی کافی برای آشکارسازی پراش­ها را ندارند. روش­های تابع شباهت و مهاجرت کرشهف به­عنوان دو روش مرسوم، بدون در نظر گرفتن برگشتگی قطبایی، برای تصویرسازی پراش­­های منتشر­شده از لبه گسل­ها دچار مشکل می شوند. در این مقاله دو راهکار برای بهبود کیفیت نشانگر پراشندگی معرفی می­شود که حضور برگشتگی قطبایی تاثیری در کارایی آن ندارد. در راهکار ارائه شده برای برطرف کردن مشکل برگشتگی قطبایی، خم برون راند پراش به چند گروه تقسیم و سپس تابع شباهت به­صورت محلی برای هر کدام از این گروه­ها محاسبه می­شود. تابع شباهتی محلی به کار رفته در این تحقیق، زمان­سیر امواج پراشیده را از معادله ریشه دوم دوگانه به­دست می آورد. همچنین روشی برای بهبود بیشتر تصویر چشمه­های پراش­ استفاده می­شود که با به کارگیری پنجره اریب در آن، به­نوعی تابع شباهت محلی را به­صورت تابعی از زمان وزن­دار می­کند. کارایی روش تابع شباهت محلی با استفاده از وزن­دهی پنجره اریب و بدون آن بر روی داده­های لرزه­ای مصنوعی و واقعی بدون اعمال هیچ­گونه تصحیح قطبایی بررسی شده که نتایج حاکی از کانونش و تفکیک­پذیری بهتر پراش­ها در لبه گسل­ها است.

Keywords:

آشکارسازی گسل , تصویرسازی پراش , برگشتگی قطبایی , تابع شباهت محلی , پنجره اریب , نشانگر پراشندگی